...πλέον γνωστή και ως La Brebis!

Κυριακή 16 Σεπτεμβρίου 2012

Κάποιες φορές, όλα παν στραβά!

Χτες βράδυ είχα απλώσει ως συνήθως όλο το βιος στον καναπέ, χάρτες και βιβλία, για να δω πού θα πάμε σήμερα. Πρόκειται για ιεροτελεστία που χάνεται στα βάθη των αιώνων, κατά τη διάρκειά της οποίας ανακοινώνω περιχαρής κάθε 18 λεπτά έναν νέο προορισμό για πεζοπορία. Αργά το βράδυ και αφού έχω καταλήξει, πέφτω κατάκοπος για ύπνο μόνο και μόνο για να αλλάξω μία τελευταία φορά την διαδρομή το επόμενο πρωί όταν ετοιμάζουμε τα σακίδια. 

...εντάξει, το ξαναλλάζω και μόλις μπούμε στο αμάξι, αλλά για τελευταία τελευταία φορά!

Φαίνεται πως χτες αποφάσισε να πάρει την κατάσταση στα χέρια της. Πήρε τη χρυσή βίβλο και άρχισε να ξεφυλλίζει. Μετά από πέντε λεπτά είχε αποφασίσει.
-Εδώ θα πάμε αύριο.
-Για να δω. Α ναι, είναι ωραία αυτή, έχει και κάτι ντολμέν στο δρόμο.
Είπα από μέσα μου ότι αυτή τη φορά δεν θα κάνω καμμία αλλαγή, θα τιμήσω την επιλογή της. Τι το'θελα;

Εδώ κάνω μια παύση αγαπημένε μου αναγνώστη (μαμά, μπαμπά και τρεις-τέσσερις ακόμη) για να σου κάνω εισαγωγή σε μία καινοτόμο μέθοδο στις περιγραφές διαδρομής. Κάνε κλικ εδώ για ν'ανοίξει ο χάρτης σε νέο παράθυρο και βάλτον δίπλα-δίπλα με το κείμενο. Θα προχωρήσουμε βάσει των εννέα αριθμημένων σημείων που έχω βάλει (γαμάτος, έτσι;).


1) Ξεκινάμε από το Barjac και γρήγορα αφήνουμε πίσω το χωριό. Ως εδώ καλά.

Η πιο κλισέ φωτό στο Barjac. Την βγάλαν χίλιοι, το κάνω κι εγώ.
Μαγαζάκια κτλ κτλ.

2) Φτάνουμε σε μια ωραία φάρμα, χαρακτηριστική της περιοχής (λένε).

Εμένα δε μου φάνηκε κάτι το τρομερό.
Από το ίδιο σημείο φαίνεται στο βάθος και αυτό
-Απ'ό,τι είδα στο νετ, λέω της Μυρσίνης, είναι το ατελιέ κάποιου καλλιτέχνη. 
-Μα αυτά εκεί πέρα μοιάζουν περισσότερο με περιστερώνες, απαντάει.
Μετά από κουβέντα καταλήξαμε ότι πρόκειται για το εργαστήρι ενός πολύ γνωστού κατασκευαστή περιστερώνων, ενώ όπως αποδείχτηκε είναι αυτού του κυρίου.

3) Ωραία βολτίτσα αλλά λίγο ό,τι να'ναι η σηματοδότηση ρε γαμώτο. Να έχουμε το νου μας.

Στρατιωτάκια τα δέντρα.
4) ΟΚ μάλλον χαθήκαμε. Λίγο μπρος-πίσω, τίποτα. Σημάδια υπάρχουν και κίτρινα και λευκά αλλά έχουμε κάνει πλέον αρκετό δρόμο και ντολμέν δεν είδαμε. Σύμφωνα με τον χάρτη έπρεπε να τα είχαμε δει τώρα. (Υπόψιν, στο δικό μου χάρτη τα σημείωσα κι εγώ. Ναι ρε, αυτές οι φωτογραφικές είναι. Ναι ρε, το ξέρω ότι είναι αλλού γι'αλλού, τι θες;)

5) Επιτέλους ταμπέλα! Τώρα ξέρουμε πού βρισκόμαστε. Άσε τα ντολμέν και τράβα προς το χωριό, έχει κι ένα ρωμαϊκό λατομείο στον δρόμο. Η σήμανση είναι όντως χάλια, δε βοηθάει και πολύ.

6) Πλάκα μας κάνεις τώρα! Να θες να πας κάπου και να μην ξέρεις το δρόμο. Η μία ταμπέλα αριστερά, η άλλη δεξιά! Τραβήξαμε αριστερά.

Μόνο για Παρίσι δε δείχνει.

7) Άφιξη στο λατομείο.

This is not roman, που να πάρει!
-Πρέπει να περνάμε κοντά απ'τα ντολμέν τώρα, το λέει η ταμπέλα.
-Χέσε μας κι εσύ και τα ντολμέν σου.
-Να έρθουμε μετά με το αμάξι;
-...


8) Ωραία είναι εδώ.


Ο δρόμος γίνεται δρομάκι, το δρομάκι μονοπάτι, η γενική κατεύθυνση φαίνεται σωστή, θα δούμε το Barjac όπου να΄ναι (σε μία ώρα χαχαχαχα!).

9) Και τότε πέσαμε πάνω σ'αυτά:



Capitelles τα λένε και χρησίμευαν στο παρελθόν ως προσωρινά καταλύμματα της περιοχής. Εδώ βέβαια υπήρχε ένα χωριό ολόκληρο κάποτε. Τώρα τα δέντρα επιστρέφουν και παίρνουν πίσω ό,τι τους ανήκει.


Έχοντας βαρεθεί να ψάχνουμε τα αχνά σημάδια μέσα στο πουρναρόδασος προσανατολιζόμαστε με το αυτί, μιας και ακούγαμε αυτοκίνητα να περνάν αρκετά κοντά. Βγαίνουμε στο φως και αφού κουρσεύουμε μια συκιά φτάνουμε στο αμάξι. Αποφασίζουμε να αφήσουμε το πανέρι του πικνίκ για βραδυνό στο σπίτι και τραβάμε για το Uzes και τα κεμπάπ του Τούρκου που πάντα μας φροντίζει μετά από ζόρικες διαδρομές. Αλοίμονο όμως μας πρόδωσε, το μαγαζί είναι κλειστό!

Διάολε...




11 σχόλια:

  1. Εγώ δεν σου μιλάω ποτέ τόσο άσχημα παλιομαλάκα, γιατί με έβαλες να κάνω την κακιά στην ιστορία;
    ε;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Πάντα χρειάζεται ένας κακός για να υπάρχει σασπένς! ;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Τώρα θα ξεκατινιάζεστε στο blog; Στο σπίτι σας αυτά. Είναι πασίγνωστο το μελιστάλακτο ύφος της Μυρσίνης Δημήτρη μου! Α, εδω στο Ελλάντα αυτά τα capitelles τα λέμε Δρακόσπιτα.
    Blaue Reiter

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Μιτάτα τα ξέρω κι εγώ. Τα δρακόσπιτα είναι μεγαλιθικές κατασκευές - εκτός αν διαφωνεί η Μυρσίνη οπότε δεν μου πέφτει λόγος κι όλας - καταλαβαίνετε.

    Κλαίω με την συνεχόμενη αλλαγή προορισμών. Το κάνω κι εγώ παραδοσιακά. Δεν ξέρω ποιο κομμάτι του dna είναι χαλασμένο.

    Τα μέρη γαμάτα - δεν το συζητάμε - ερώτηση όμως: Στην τελευταία φωτό, τα αυγά είναι τεράστια ή τα πιάτα μικρά;;;



    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Όχι, συμφωνεί.

      Βολτάροντας μαζί μου ξέρεις ότι θα δεις πράγματα, απλά δεν ξέρεις τι! (ούτε εγώ ξέρω, απλά τυχαίνει)

      Τα αυγά είναι κανονικότατα. Απλά αντί για πιάτα έχουμε τα καπάκια από τα τάπερ.

      Διαγραφή
  5. Γι αυτό Μυρσινάκι να ακούς πάντα το γιό μου... :P

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Νομίζεις ότι έτσι θα σε αφήσω απροστάτευτο στα χέρια της????

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Έλα, ρε, αφού είναι γλυκό το κορίτσι!
    Γκρίνια!
    Δεν κακοπέρασες, δα...

    ΥΓ Χρωστάς δημοσίευση για Γκιστόβα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλό είναι ντε, μόνο που πειραζόμαστε πού και πού!

      Γκιστόβα δεν έχω! Από πάνω της πήγα μόνο, στο 2520. Μάλλον με παρεξήγησες!

      Διαγραφή