...πλέον γνωστή και ως La Brebis!
Παρασκευή 27 Ιανουαρίου 2012
Τετάρτη 25 Ιανουαρίου 2012
Back with a vengeance!
Όπως είχα δεσμευθεί επέστρεψα από νέα βάση. Κάναμε ένα όμορφο ταξίδι και μάθαμε πολλά:
Για παράδειγμα το ότι μια ναυτιλιακή εταιρεία λέει ότι το πλοίο της πιάνει Ανκόνα στις 3 το μεσημέρι δε σημαίνει τίποτα και μπορεί κάλλιστα να σε βγάλει στις 6.
Επίσης μάθαμε ότι οι Ιταλοί οδηγοί δεν είναι και τόσο τρομακτικοί, απλά τρέχουν.
Από τα σημαντικότερα ζητήματα που μας απασχόλησαν στα χίλια-τόσα χιλιόμετρα διαδρομής ήταν το αν γνωρίζουμε τη Βερόνα από την συμβολή της στην Αναγέννηση ή από τις δεκάδες πιτσαρίες ανά την επικράτεια που φέρουν το όνομά της. Οι πιτσαρίες κέρδισαν.
Δεν πρέπει να γκρινιάζουμε για τις τιμές της βενζίνης. Έβαλα στην Autostrada με 1.853 και μου έφυγε η μαγκιά.
Η διαδρομή με το αυτοκίνητο από τη Γένοβα μέχρι την Αβινιόν είναι από τις πιο απολαυστικές που μπορεί κάποιος να κάνει παρά τα εκατοντάδες χιλιόμετρά της.
Τώρα πλέον σε νέα μέρη γίνονται οι προσπάθειες προσαρμογής. Στοκάραμε κρουασάν, μαρμελάδες, κόκκινο κρασί και βρωμότυρα που είναι φτηνά, ανακατευτήκαμε και με τον ντόπιο πληθυσμό (από χτες δύο μας μίλησαν με δική τους πρωτοβουλία στα εγγλέζικα παρακαλώ) και συνεχίζουμε. Σύντομα ελπίζω να έχω και τις πρώτες εικόνες από τα κωλοχώρια, τα βρωμόκαστρα και άλλες τέτοιες αηδίες που συναντώ στον δρόμο μου.
Για παράδειγμα το ότι μια ναυτιλιακή εταιρεία λέει ότι το πλοίο της πιάνει Ανκόνα στις 3 το μεσημέρι δε σημαίνει τίποτα και μπορεί κάλλιστα να σε βγάλει στις 6.
Επίσης μάθαμε ότι οι Ιταλοί οδηγοί δεν είναι και τόσο τρομακτικοί, απλά τρέχουν.
Από τα σημαντικότερα ζητήματα που μας απασχόλησαν στα χίλια-τόσα χιλιόμετρα διαδρομής ήταν το αν γνωρίζουμε τη Βερόνα από την συμβολή της στην Αναγέννηση ή από τις δεκάδες πιτσαρίες ανά την επικράτεια που φέρουν το όνομά της. Οι πιτσαρίες κέρδισαν.
Δεν πρέπει να γκρινιάζουμε για τις τιμές της βενζίνης. Έβαλα στην Autostrada με 1.853 και μου έφυγε η μαγκιά.
Η διαδρομή με το αυτοκίνητο από τη Γένοβα μέχρι την Αβινιόν είναι από τις πιο απολαυστικές που μπορεί κάποιος να κάνει παρά τα εκατοντάδες χιλιόμετρά της.
Τώρα πλέον σε νέα μέρη γίνονται οι προσπάθειες προσαρμογής. Στοκάραμε κρουασάν, μαρμελάδες, κόκκινο κρασί και βρωμότυρα που είναι φτηνά, ανακατευτήκαμε και με τον ντόπιο πληθυσμό (από χτες δύο μας μίλησαν με δική τους πρωτοβουλία στα εγγλέζικα παρακαλώ) και συνεχίζουμε. Σύντομα ελπίζω να έχω και τις πρώτες εικόνες από τα κωλοχώρια, τα βρωμόκαστρα και άλλες τέτοιες αηδίες που συναντώ στον δρόμο μου.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)