Βίοι παράλληλοι

Κατά την Πρωτοχρονιά που είχαμε τους επισκέπτες μας πήγαμε (για δεύτερη φορά) εδώ παραπάνω, στο φαράγγι του ποταμού Ardeche. Ξεκινήσαμε από την είσοδο του φαραγγιού όπου βρίσκεται ένα χαριτωμένο μεσαιωνικό χωριό, το Aiguèze:

Η εκκλησία μέσα έχει κερματοδέκτη: με ένα δίευρο
ανάβουν τα μέσα φώτα για τρία λεπτά.

Το εξωτερικό τείχος, πάνω από το ποτάμι.

Αμέσως μετά ο δρόμος αρχίζει να ανηφορίζει και η θέα προς το ποτάμι γίνεται αεροπλανική. 'Εχουν φροντίσει βέβαια γι'αυτό φτιάχνοντας κάτι ωραίους χώρους για στάση.

Coucou Nicolas!

Και είναι ωραίο το ποτάμι!

Από ψηλά...

...με λίγο ζουμ...

...αλλά και από χαμηλά!

Ώσπου να φτάσεις στο πλέον χαρακτηριστικό σημείο της διαδρομής. Φαντάσου ένα Θεογέφυρο αλλά στο πολύ πιο μεγάλο.

Το καλοκαίρι εδώ γίνεται της κακομοίρας.

Σαφώς παρατηρητικέ μου αναγνώστη θα πρόσεξες ότι πάνω στο μνημείο της φύσης έχει αναρτηθεί πανό, προφανώς από πολέμιους της ανάπτυξης, της ανταγωνιστικότητας κτλ κτλ. Όλες οι απορίες λύνονται καμιά εικοσαριά χιλιόμετρα παρακάτω, στο Barjac (το θυμάσαι;).

"Αν πατήσετε στη γη μας θα σας κάνουμε να ζήσετε την κόλαση" αναφέρει
το εύγλωττο σλόγκαν.

Βλέπεις αγαπητέ πως η γύρω περιοχή είναι προικισμένη με όμορφη φύση αλλά παράλληλα διαθέτει και μπόλικο φυσικό αέριο από κάτω, αέριο το οποίο κάποιοι θέλουν να εξορύξουν κάνοντας χρήση της ευγενούς μεθόδου του fracking (φάκινγκ έπρεπε να την λένε).

Αν βαριέσαι να διαβάσεις όλο το άρθρο θα στο κάνω λιανά σε τρεις γραμμές: το αέριο είναι παγιδευμένο ανάμεσα στα πετρώματα του υπεδάφους. Για να το βγάλουμε κάνουμε μια γεώτρηση και ρίχνουμε μέσα υπό τεράστια πίεση έναν σκασμό νερό μαζί με χημικούρες. Ο βράχος σπάει και το αέριο ανεβαίνει πάνω με μικρή παρενέργεια την εξάντληση των υδάτινων πόρων και την μόλυνση του υδροφόρου ορίζοντα. Τέλειο;

Οι Μπαρζακιανοί όμως είναι ολίγον τι μουτζαχεντίν και δεν το άφησαν έτσι. Μαζί με κόσμο από άλλες περιοχές της Γαλλίας όπου προτάθηκε η ομολογουμένως πρωτοποριακή μέθοδος σήκωσαν το κεφάλι και μπόρεσαν, τουλάχιστον προς το παρόν, να αναστείλουν την διαδικασία. Δεν επαναπαύτηκαν όμως. Ενημερώνουν συνεχώς τους επισκέπτες και παράλληλα έχουν στήσει ένα εκτεταμένο δίκτυο επικοινωνίας ώστε με την εμφάνιση των μηχανημάτων για τις γεωτρήσεις να βγουν όλοι στο δρόμο.

Στην τελική τα παιδιά και τα εγγόνια τους πιο πολύ θα έχουν ανάγκη τα δέντρα και τα ποτάμια.

No Gazaran!

Όσα παίρνει ο άνεμος

Δεξιά Αβινιόν. Αριστερά Βιλνέβ. Στη μέση Ροδανός και νησί. Φτιάξαν γέφυρα. Παλιά. Έγινε θαύμα. Βοσκός είδε αγγέλους και σήκωσε μεγάλη πέτρα. Μετά πέθανε και τον κάναν άγιο. Μετά ο Ροδανός έριξε τη γέφυρα.

Την ξανάφτιαξαν.

Την ξαναέριξε.

Την ξανάφτιαξαν.

Την ξαναέριξε.

Την ξανάφτιαξαν.

Την ξαναέριξε.

Βαρέθηκαν και την παράτησαν έτσι.

Πήγαμε το Σάββατο. Πρώτα Βιλνέβ για παζάρι. Πολύς αέρας. Τα έσπασε όλα τα βάζα. Μετά στο νησί για φωτογραφίες. Πολύς αέρας. Ποτάμι, γέφυρα, παλάτι, πάπιες.

Να και φωτογραφίες:

Να και λινκ:
http://en.wikipedia.org/wiki/Pont_Saint-B%C3%A9nezet


Έχει και τραγούδι. Σαν της Άρτας.




Ή καλύτερα:



Δεν έβγαινε με τίποτα κείμενο στο σημερινό. Καλή εβδομάδα και καλή υπομονή.

Να κεράσω κρασάκι;

Μη ρωτάς γιατί και πώς, μη ρωτάς γιατί λείπω τόσες μέρες. Ελπίζω να επανέλθουμε σε κανονικούς ρυθμούς το σαββατοκύριακο. Μέχρι τότε όμως, πάμε μια φθινοπωρινή βόλτα.

Είχαμε πεταχτεί στο παρά-παραπέρα χωριό όπως κάθε Σάββατο πρωί για να κάνουμε το shopping της εβδομάδας, καροτοκουνουπίδια, μανιταροχόρτα και μηλομανταρίνια. Και αυγά. Μετά τραβήξαμε προς τον Ροδανό για να στρώσω την ψηφιακή και να γνωριστούμε καλύτερα. Είχα μπανίσει τη γέφυρα από τότε που ήρθαμε:

'Εκανα και κάτι τέχνες...

Δυο χιλιομετράκια παρακάτω έχει τα χαλάσματα ενός κάστρου που έβλεπα από απέναντι. Περιφραγμένο αυτό και μερικά στρεμματάκια γύρω, με μια σπιταρόνα μέσα. Φυσικά ιδιωτικό. Αυτό μάλλον δεν θα το χωνέψω ποτέ.

Τέλος, πήγαμε στο Chateauneuf-du-Pape που είναι δίπλα ακριβώς. Το όνομα το έχει πάρει από τους Πάπες που μετακόμισαν στις αρχές του 14ου αιώνα στην Αβινιόν. Ήτανε λέει μερακλήδες και τους αρέσαν τα κρασιά οπότε προώθησαν την αμπελουργία σ'εκείνη την περιοχή.

...και πάνω στον λόφο του Chateauneuf έχει και καστράκι:

...κι από εκεί φαίνεται και το άλλο κάστρο, αυτό της Αβινιόν.

Άντε σ'αφήνω τώρα, με περιμένει αυτός ο Πάουερ Πόηντ! Άρχισα να κάνω και πλάνα για το καλοκαίρι, πού να στα λέω!

Τ'αδειάσαμε το σπίτι

...και αφήσαμε πίσω και τα καλά και τα κακά του. Τα καλά όμως μας ενδιαφέρουν περισσότερο!

Το δέλτα του Γαλλικού που έβγαινα βόλτες τα απογεύματα και χάζευα τα πουλιά.

Το άλλο, του Αξιού για φωτοεξορμήσεις:

Μα πιο πολύ τα ηλιοβασιλέματα!

Όσο για την Σαλονίκη; Είμασταν από μακριά κι αγαπημένοι!

Ποια Χαλκιδική ρεεεεεεεεεεεεεεεε!

Επιστροφή στην πραγματικότητα

Ένα ταξίδι

Τον περασμένο Νοέμβρη ξεκινήσαμε για άλλη μια φορά να πάμε στα Γιάννενα. Κατά την προσφιλή μας συνήθεια όταν δεν πάμε για κάποια δουλειά αποφασίσαμε να κάνουμε τη διαδρομή πιο ενδιαφέρουσα επιλέγοντας εναλλακτική οδό. Αυτή από την παλιά εθνική Κοζάνης-Ιωαννίνων μέσα από το Βόιο και το Γράμο φάνταζε ιδανική στα τέλη του φθινοπώρου.

Έτσι βγήκαμε από την άχαρη Εγνατία στον κόμβο της Καστοριάς και αφού περάσαμε Νεάπολη και Τσοτύλι ξεκίνησε το κυρίως πιάτο. Οι πρώτες στροφές ανεβαίνοντας προς Πεντάλοφο μας ανοίγουν την όρεξη. Πρώτος στόχος να βρούμε το Πετρογέφυρο, ένα από τα σημαντικότερα γεφύρια της Μακεδονίας. Δε πα να είχα σημειώσεις, να είχα στο κεφάλι μου μέσα την εικόνα του Google Earth, να έκανα πάνω-κάτω το δρόμο, τη διασταύρωση για το Πετρογέφυρο δεν τη βρήκα. Άσχημα ξεκινήσαμε.

Λίγο παραπέρα, ακόμη μια στάση σε χώρο ύποπτο για γεφύρι. Μια μικρή βολτίτσα πλάι σε μια ρεματιά αλλά και πάλι τίποτα. Μπήκα στο αμάξι απογοητευμένος. Λίγα ακόμη χιλιόμετρα και κάναμε στάση έξω από το χωριό Αγία Σωτήρα. Εδώ τα πράγματα φαίνονταν καλύτερα, είχε και σηματοδότηση για το μονοπάτι που σε κατεβάζει στο ποτάμι. Δέκα λεπτάκια κατήφορος και τότε το είδαμε μπροστά μας!

Το γεφύρι της Σβόλιανης

Ασύμμετρη ομορφιά

Καμάρα πάνω από τον Πραμόριτσα

Τι να πρωτοπείς γι'αυτό το γεφύρι; Για το εντυπωσιακό σχήμα του; Τη θεμελίωση πάνω στα βράχια; Την επιλογή του σημείου; Απλά είναι ένα από τα 4-5 ομορφότερα που στέκουν ακόμη στη χώρα.

Τώρα μάλιστα! Μετά το γεφύρι πεταχτήκαμε στα γρήγορα μέχρι το χωριό αλλά δεν καθήσαμε γιατί είχε αρχίσει να μεσημεριάζει. Ωραίο φαινόταν πάντως. Βουρ στο δρόμο λοιπόν! Στην καρδιά του Βοϊου και το τοπίο γύρω θαυμάσιο φθινοπωρινό. Φτάνουμε στο Ζουπάνι (Πεντάλοφο) και τον Βυθό, δυο πολύ όμορφα και μεγάλα χωριά. 

Απολαμβάνουμε τη διαδρομή χωρίς να συναντάμε κανένα άλλο αυτοκίνητο στο δρόμο. Αυτά τα μέρη αφέθηκαν στην ησυχία τους επιτέλους όταν κατασκευάστηκε η Εγνατία. Βγαίνουμε σταδιακά από το Βόιο και πιάνουμε Γράμο. Προσπερνάμε βιαστικά το Επταχώρι για να δούμε το γεφύρι του Κουτσιουμπλή, για το οποίο τα έχουμε πει παλιότερα.  

Μπαίνουμε πλέον σε γνώριμα χωράφια, πλάι στον Σαραντάπορο. Κοιτάω το ρολόι και η ώρα έχει περάσει, δεν προλαβαίνουμε το μεσημεριανό στο χωριό. Πρέπει να σφίξουμε 1-2 τσίπουρα, να φάμε κι έναν μεζέ να μας κρατήσει. Ευτυχώς σ'αυτά συνεννοούμαστε με τα μάτια! Τραβάμε τον στενό ανήφορο μέχρι την Καστάνιανη, πατρίδα φημισμένων πετράδων των Μαστοροχωρίων. 

Η εκκλησία στην πλατεία της Καστάνιανης

Σπίτια στην Καστάνιανη

Περιπλανιόμαστε στα σοκάκια του χωριού αλλά η ομορφιά του επισκιάζεται από το γεγονός ότι η ώρα έχει περάσει και μέρος να φάμε δε βρίσκουμε. Το στομάχι γκρινιάζει!

Τελευταία ευκαιρία λέμε τα τρία χωριά παραπέρα, Γαναδιό, Μόλιστα, Μοναστήρι. Δώστου και πάλι στροφές και ανεβοκατεβάσματα...Περνάμε τη Μόλιστα και δε βλέπουμε ούτε άνθρωπο. Φτάνουμε στο Γαναδιό και νάσου αυτοκίνητα παρκαρισμένα στην είσοδο!

Γαναδιό

Γαναδιό

Μόλις ανοίγω την πόρτα να βγω έξω να και το κλαρίνο να ακούγεται από παραπέρα! Εδώ είμαστε λέω. Κάτω από το θεόρατο πλατάνι της πλατείας έχει στηθεί γλέντι. Ένας μπάρμπας με τη γιαγιά μας καλούν να κάτσουμε μαζί τους. Φυσικά και βγήκαμε γνωστοί, όλοι γνωρίζονται εδώ πέρα! Ρωτάμε αν γιορτάζει κανείς. Όχι μας λένε, απλά μαζευτήκανε μερικοί χωριανοί λόγω Κυριακής, ήρθαν μερικοί ταξιδιώτες σαν κι εμάς, εμφανίστηκαν και τα όργανα για το μεροκάματο και δώστου. Φάγαμαν, ήπιαμαν, χόρτασε χορό το κορίτσι και φύγαμε όταν άρχισε να πέφτει το φως.

Κάτω από το πλατάνι...

...ο χορός καλά κρατούσε!

Τελικά, όταν φτάσαμε στο τέλος της διαδρομής μας περίμενε μια γερή σχάρα με προβατίνα στα κάρβουνα. Ήταν υποχρεωτικό να υπάρχει βραβείο αφού καταφέραμε διαδρομή τρεισήμισι ωρών να την ξεχειλώσουμε στις εννιά και ένα τεταρτάκι!

Edit: Να και ο χάρτης

View Trip in a larger map


Ξανά Edit: Φίλος πέρασε από το Γαναδιό πριν λίγο καιρό και συνάντησε την ίδια κατάσταση. Το χωριό πλέον καταγράφεται ως σεσημασμένο!

Προς τη μονή Στομίου

Η μονή Στομίου βρίσκεται κοντά στην Κόνιτσα, μέσα στο φαράγγι του Αωού ποταμού όπου χτίστηκε το 1744. Η διαδρομή μέχρι τη μονή κρατάει 1-1:30 ώρα, ανάλογα με το ρυθμό και είναι κατάλληλη για όλους. Ξεκινάμε από το επιβλητικό γεφύρι της Κόνιτσας και περπατάμε στο δρόμο παράλληλα με τον Αωό.

Το γεφύρι της Κόνιτσας

Δίπλα στον Αωό

Εναλλακτικά μπορούμε να ακολουθήσουμε και μονοπάτι που βρίσκεται λίγο ψηλότερα και κάνει τη διαδρομή ακόμη πιο απολαυστική. Το τέλος της διαδρομής έχει λίγη ανηφορίτσα αλλά ούτε να κουραστείς δεν προλαβαίνεις. Στη μονή αράζουμε με μπισκότα και καφεδάκι για να απολαύσουμε τη θέα γύρω μας με το ποτάμι να περνά ανάμεσα από κάθετα βράχια και τις κορυφές της Τύμφης να κρέμονται πάνω από το κεφάλι μας.

Προς την Κόνιτσα

Προς το φαράγγι

Για τους ορειβάτες η διαδρομή μέχρι εδώ είναι συνήθως η αρχή. Από εδώ και πέρα αρχίζουν τα ακόμη ομορφότερα, τα μεγαλειώδη. Επιφυλάσσομαι για το καλοκαίρι...

View Stomiou Monastery in a larger map

Το γεφύρι του Κουτσιουμπλή

Το γεφύρι του Κουτσιουμπλή

Το γεφύρι του Κουτσιουμπλή

Το γεφύρι του Κουτσιουμπλή

Το συναντάμε κινούμενοι στην Εθνική οδό Ιωαννίνων-Κοζάνης κοντά στο Επταχώρι. Λίγο πριν μπούμε στο χωριό, στρίβουμε δεξιά προς Ζούζουλη και μετά από 1-2 λεπτά το βλέπουμε στα δεξιά μας.

View Πέτρινο γεφύρι Κουτσιουμπλή in a larger map

Χτίστηκε στα τέλη του 18ου με αρχές 19ου αιώνα και έχει μήκος 33μ, πλάτος 2,40μ, ύψος 8μ και τόξο 14μ. Βρίσκεται σε μια πανέμορφη τοποθεσία στον Ζουζουλιώτικο ποταμό και πλάι του σήμερα έχει μια ωραία στάνη. Αν ο ιδιοκτήτης διαβάζει αυτές τις αράδες και αποφασίσει να μου τη χαρίσει, με χαρά θα δεχτώ!  :)

Πηγή: http://4gym-kastor.kas.sch.gr/nomos/gefiria.html

Οι καταρράκτες του...Καταρράκτη

Βόρεια της Ζίτσας περνάει ο ποταμός Καλαμάς. Ανάμεσα στα χωρία Καταρράκτης και Ριάχοβο, η ροή του σχηματίζει όμορφους καταρράκτες σαν κι αυτόν:

Ο μεγάλος καταρράκτης

Την άνοιξη που έχει τα περισσότερα νερά είναι ιδιαίτερα ορμητικός. Όταν πέρασα από εκεί τον Απρίλη του 2009 είχε ολοκληρωθεί και η σηματοδότηση του μονοπατιού προς τον καταρράκτη. Την επόμενη φορά που θα βρίσκεστε στην περιοχή, πηγαίνετε μια βόλτα. Αξίζει τον κόπο!

Που βρίσκεται;

View Καταρράκτης in a larger map

Στο δρόμο για Καλαρρύτες

Πριν το χωριό συναντάμε τον ποταμό Χρούσια:

Ο Χρούσιας

Έχει και γεφυράκι όμορφο εκεί:

Το πέτρινο γεφύρι του Φίλου

Και πιο μέσα ωραίο καταρράκτη:

Ο καταρράκτης της Κουϊάσας