Στις 8 Ιούνη του 2009, μαζί με τον Μήτσο πήγαμε πρώτη φορά προς τον Γράμο. Αρχικά είχαμε ξεκινήσει για λίμνες Αρρένων, επί τόπου αλλάξαμε γνώμη και φύγαμε προς Γκέσο και τελικά καταλήξαμε στη Σκίρτση, λίγο παραπέρα. Βάπτισμα του πυρός ουσιαστικά για ψηλό βουνό, με γερές ανηφόρες, παρακάμψεις, λάθη και χιονοπόλεμο σε μέρα που όλος ο κόσμος ήταν στις παραλίες.
Το 2520 (είναι η ψηλότερη κορφή, έτσι;) φάνταζε τότε πολύ μακρυά για τις δυνατότητές μας, ήταν όμως πάντα στο πίσω μέρος του μυαλού και φέτος ήταν η ευκαιρία. Βλέπεις, όταν έρχεσαι για λίγες μέρες διακοπών και υπολογίζεις ότι σε παίρνει να κάνεις βαριά 2-3 αναβάσεις, φροντίζεις να είναι σημαντικές. Ο προγραμματισμός ξεκίνησε μεταξύ σοβαρού κι αστείου:
Δημήτρης-1: Τι ώρα θα περάσεις να με πάρεις;
Δημήτρης-2: Στις τέσσερις (τυχαίο νούμερο).
ή
Δημήτρης-2: Θα πάμε 2520 τη Δευτέρα.
Δημήτρης-3: Μπαμπά, μπαμπά θα κρατήσεις το μαγαζί να πάω με τα παιδιά; (Το είπε έτσι, αλήθεια)
Τελικά βρεθήκαμε ξημερώματα στον φούρνο στο Καλπάκι να σκοτώνουμε τυρόπιτες και κακάο, το πρωινό των πρωταθλητών. Οι κοστουμάτοι που εκείνη την ώρα γυρίζαν απ'τα πανηγύρια πρέπει να νόμιζαν πως είμαστε τρελλοί, πού να'ξεραν πως μάλλον είναι ανάποδα. Στην Αετομηλίτσα φτάσαμε ακριβώς την ώρα που χάραζε και ξεκινήσαμε αμέσως.
 |
| Με το πρώτο φως. |
 |
| Βουρ προς τα πάνω! |
Πιάσαμε την ανηφόρα προς τον Γκέσο και κάποιοι από νωρίς δείξαν τις άγριες διαθέσεις τους. Τελικά όταν βγήκαμε στο γυμνό, λίγο πριν την κορυφή, τον ξαμολήσαμε να φύγει μπροστά μόνος του. Οι άλλοι τρεις τον παρακάμψαμε από κάτω και τον αφήσαμε εκεί να τρώει τα μπισκότα του.
 |
| Γκέσος, Σκίρτση και δυο καράφλες. Από την τρίτη (καράφλα) φαίνεται μόνο η σκιά. |
Από εκεί και πέρα ξεκινάει το κυρίως πιάτο. Δεν λέω πολλά λόγια. Για κάτι τέτοιες διαδρομές κάθε τρεις και λίγο ανεβαίνουμε στα βουνά.
 |
| Χαλβαδιάζοντας τον Γράμο. |
 |
| Ο Γκέσος, κοιτάζοντας προς τα πίσω. |
 |
| Μια πρώτη ματιά στο 2520, προς το παρόν από μακρυά. |
 |
| Σ'έχω κάνει θεό. |
 |
| Το μονοπάτι τραβάει πάνω στη ράχη. |
 |
| Θα την τραβούσε ο επαγγελματίας φωτογράφος της παρέας αλλά βαριόταν και το έκανα εγώ. |
Ο ήλιος είχε αρχίσει να βαράει όταν πιάσαμε κορυφή (αντιηλιακό; τι είναι αυτό;). Την τελευταία ώρα ζοριστήκαμε λίγο αλλά πλέον δεν υπήρχε περίπτωση να σταματήσουμε.
 |
| Ειδική προσευχή κορυφής. |
 |
| Πανόραμα από το 2520 προς τα πίσω. Η ψηλή κορυφή είναι η Σκίρτση και ο Γκέσος αχνοφαίνεται στο κέντρο. Ποιός γυρίζει πίσω τώρα; |
Ξεκινήσαμε για πίσω και μάλιστα αρκετά γρήγορα γιατί στο κολωνάκι της κορυφής είχαν καβατζωθεί κάτι έντομα, σατανική διασταύρωση μέρμηγκα και μυγακίου που δε μας άφησαν να απολαύσουμε ούτε τον παραδοσιακό σπαστό φραπέ. Τζάμπα ήρθαμε στις εσχατιές της χώρας μου φαίνεται.
Η επιστροφή έμοιαζε ατελείωτη. Νωρίς το απόγευμα φτάσαμε πια στην Αετομηλίτσα και το αμάξι που μας περίμενε εκεί για δέκα και μισή ώρες. Στη διαδρομή μέχρι τα σπίτια λίγες κουβέντες. Από τη μία η κούραση και από την άλλη σκέψεις και χαζά χαμογελάκια για το τι καταφέραμε.
Άντε να'μαστε καλά και του χρόνου το μενού έχει Γκόλιο-Καρδάρι-Κάμενικ. Όχι τίποτα αλλά εκτός από την ομορφιά του τοπίου υπάρχουν κι άλλοι λόγοι που πηγαίνουμε στο Γράμο, έτσι;
Η επιστροφή έμοιαζε ατελείωτη. Νωρίς το απόγευμα φτάσαμε πια στην Αετομηλίτσα και το αμάξι που μας περίμενε εκεί για δέκα και μισή ώρες. Στη διαδρομή μέχρι τα σπίτια λίγες κουβέντες. Από τη μία η κούραση και από την άλλη σκέψεις και χαζά χαμογελάκια για το τι καταφέραμε.
Άντε να'μαστε καλά και του χρόνου το μενού έχει Γκόλιο-Καρδάρι-Κάμενικ. Όχι τίποτα αλλά εκτός από την ομορφιά του τοπίου υπάρχουν κι άλλοι λόγοι που πηγαίνουμε στο Γράμο, έτσι;
