Εκεί πάνω

Εκεί πάνω να περπατούσαμε μια μέρα

Με μόνη μας παρέα τα σύννεφα

Να μας ξέπλενε η βροχή

Και μοναχά για μια στιγμή να μη μας πλήγωνε τίποτα.

It's not dead, it's just resting

Είδα ότι η τελευταία ανάρτηση εδώ μέσα ήταν στις 31 Μαΐου και σκιάχτηκα. Διάολε, κάτι πρέπει να γράψω επιτέλους, οι τρεις από τους πέντε αναγνώστες μου έχουν ήδη διαμαρτυρηθεί εγγράφως. Κάτσε να σου κάνω μια γρήγορη σούμα μπας και μπούμε κάποια στιγμή σε ρυθμό.

Κοίτα, οι λόγοι της απουσίας πιστεύω πως συνοψίζονται σε ένα από τα τελευταία ποστ. Το μπλόγκιον τούτον λοιπόν είναι κυρίως περιηγητικό και με την άφιξη του μικρού οι περιηγήσεις κόπηκαν μαχαίρι. Όχι ότι δε γινόταν, αλλά ρουφιάνες συγκυρίες.

Κατά τ'άλλα είχαμε διακοπές στα πάτρια, σχεδόν ένα μήνα. Θα μου πεις περιήγηση δεν είναι αυτή; Καλά, μη φανταστείς ότι κάναμε και τίποτα τρομερό, είμασταν αυστηρώς οικογενειακά. Αν είναι να κρατήσω πάντως κάτι είναι το πόσο κακή (για πρώτη φορά) εντύπωση μου έκανε η άλλοτε αγαπημένη Θεσσαλονίκη. Τι να στα λέω, ο ΠάνωςΚ τα έχει γράψει καλύτερα, χωρίς να γνωριζόμαστε κιόλας. Την παρτίδα πάντως την έσωσαν οι συγγενείς, μερικοί φίλοι, ένας περίπατος στην παραλία και τα φραπεδόμπυρα με μεζέ και παρέα τα γερόντια στο παρκάκι της ΕΤ3.

Μετά επιστροφή στη Γαλλία τις ημέρες που οι ντόπιοι με θρησκευτική ευλάβεια εγκαταλείπουν τις πόλεις. Για δυο βδομάδες είμασταν τρεις κι ο κούκος στο Μονπελιέ.

Πήγαμε όμως θάλασσα. Ισοφαρίσαμε το περσινό ρεκόρ της μίας φοράς. 

Καλούτσικη η παραλία, ειδικά αν υπολογίσεις ότι είναι 20 λεπτά από το σπίτι.
Καλά ναι ξέρω, σαν τη Χαλκιδική δεν έχει αλλά λέμε τώρα.

Το παρατσούκλι του είναι "ζωάρας". Καταλαβαίνεις γιατί.

Παραπέρα φίλε αναγνώστη, για να σου δώσω οπτικό ερέθισμα, έχω να σου παίξω λίγο Παρίσι που πήγα για συνέδριο. Πολύ ενδιαφέρον πάντως (το Παρίσι, όχι τόσο το συνέδριο). Πρώτη φορά πήγα και ξεποδαριάστηκα. Δεν πήρα την ψηφιακή αλλά μια φιλμάτη, οπότε τις φωτό εκείνες λογικά θα τις ποστάρω κάποια στιγμή του χρόνου. Έχω όμως μερικές από το κινητό.

Έχω Σηκουάνα με γεφυρούλες και Παναγία στο φόντο.

Έχω θέα από τα μισά του Άιφελ (ως εκεί πας και με τα σκαλάκια, φοβερή
 ιδέα αν θες να γίνεις μούσκεμα στον ιδρώτα).

Έχω συνδυασμό των δύο προηγούμενων με Σηκουάνα από τα μισά του Άιφελ.

Έχω καναδυό υψοφοβικά.

Έχω τούτο δω που έχουν παραχώσει τον Ναπολεόν.

Έχω Place des Vosges - Καταπληκτική.

Έχω ωραία εκκλησιά δίπλα από το Πάνθεον.

Έχω και μουσείο του Orsay. Αν σ'αρέσουν οι ζωγραφιές, άσε το Λούβρο
για άλλη φορά και έλα καλύτερα εδώ.

Τι εννοείς δεν πήγες στο Λούβρο; Τι να κάνω, είχα μόνο τέσσερις γεμάτες μέρες οπότε το άφησα (όπως και καμμιά δεκαριά ακόμη). Πήγα όμως σε δυο άλλα μουσεία:

No.1: Φυσικής Ιστορίας. ΦΥΣΙΚΑ.

Χόρτασε το μάτι κόκκαλο. 

Έχει και δεινόσαυρους. ΦΥΣΙΚΑ.

Νο.2: Τεχνών και επαγγελμάτων. ΠΡΟΦΑΝΩΣ.

Cray 2. Τώρα πλέον δουλεύουμε σε λίγο πιο δυνατά συστήματα.

Αργαλειός με διάτρητες κάρτες από το 1700-κάτι.

Κουίζ για τους συνομήλικους: ονόμασε τουλάχιστον τρία.

Αν μικρός διάβαζες στα βιβλία για το αεροπλάνο του Άντερ...

...ή το Μπλεριό, εδώ να έρθεις. Η Μόνα Λίζα ας περιμένει λίγο ακόμη.