Γνωστό και ως βουνό των ανέμων, αφού βρίσκεται στο κέντρο του χωνιού που σχηματίζεται από την κοιλάδα του Ροδανού και δέρνεται ανηλεώς όλο τον χρόνο από τον Μαΐστρο. Επίσης γνωστό και ως το πρώτο πραγματικό βουνό που θα κάναμε μετά την άφιξή μας εδώ και το πρώτο τεστ για τα πνευμόνια μετά από ένα μήνα ατσιγάρωτοι.
Η κορυφή όπως φαίνεται από το Col des Tempetes κατά την κάθοδο. |
Η διαδρομή όμορφη αν και κακοτράχαλη, γεμάτη πέτρες. Ανεβήκαμε στην κορυφή σε 3:30 ώρες χωρίς κάποιο ιδιαίτερο πρόβλημα. Εκεί συναντηθήκαμε με ορδές κόσμου που είτε ανεβαίνει ποδηλατώντας (μια από τις διασημότερες αναβάσεις στον κόσμο), είτε περπατώντας (όλοι με δυο μπαγκέτες να προεξέχουν απ΄το σακίδιο), είτε κάνει mountain bike, είτε παραπέντε, είτε ανεβαίνει με το αμάξι να χουφτωθεί με τη γκόμενα (ωραιότατη άσφαλτος φτάνει ως την κορυφή).
Οι εικόνες της γιαγιάς που έχοντας πιάσει την κορυφή σταματάει να ξαποστάσει και να κολατσίσει, καθώς και αυτές των εβδομηντάχρονων που υπομονετικά κάνουν τις τελευταίες πεταλιές ολοκληρώνοντας την μπρουτάλ ανάβαση των 1600+ μέτρων, μου φέρνουν στο νου συνομήλικους που τα έχουν παρατήσει πριν καν πατήσουν τα τριάντα.
Η θέα από την κορυφή: απλά απίστευτη, ειδικά προς τα ανατολικά.
...αν κάνουμε και ζουμ γίνεται ακόμη πιο ενδιαφέρουσα!
Μιας και α) δεν έχω κόψει κατάστημα που σερβίρει κοψίδια και τσίπουρα και β) τα εστιατόρια είναι ακριβό σπορ, το πρόγραμμα είχε καλαθάκι με φαγητό ετοιμασμένο από την προηγουμένη. Σταματήσαμε σε κάτι τραπεζάκια στην άκρη του δρόμου και αρχίσαμε το φαΐ άλλοτε εμψυχώνοντας τους δεκάδες ποδηλάτες που ανέβαιναν αργά και άλλοτε τρολλάροντάς τους με φράσεις όπως "όλο ίσια είναι", "μια ανηφόρα κι έφτασες" και άλλα τέτοια χαριτωμένα.
Θα ξαναπηγαίναμε, αύριο κιόλας, γιατί η δυτική πλευρά είναι κατάφυτη με πανέμορφο δάσος. Δυστυχώς ο καιρός στην περιοχή προβλέπεται λίγο άστατος αύριο, οπότε αποφασίσαμε να πάμε να βγάλουμε άλλες υποχρεώσεις.
Οι εικόνες της γιαγιάς που έχοντας πιάσει την κορυφή σταματάει να ξαποστάσει και να κολατσίσει, καθώς και αυτές των εβδομηντάχρονων που υπομονετικά κάνουν τις τελευταίες πεταλιές ολοκληρώνοντας την μπρουτάλ ανάβαση των 1600+ μέτρων, μου φέρνουν στο νου συνομήλικους που τα έχουν παρατήσει πριν καν πατήσουν τα τριάντα.
Η θέα από την κορυφή: απλά απίστευτη, ειδικά προς τα ανατολικά.
Θέα αεροπλανική. Στα πόδια μας η περιοχή που καλλιεργούνται οι λεβάντες και έπειτα πωλούνται στους τουρίστες σε κάθε δυνατή μορφή. |
Λέγονται Devoluy, Ecrins, Queyras, Ubaye και αν είσαι καλό παιδί θα σε πάω εκεί το καλοκαίρι. Από πίσω είναι οι Ιταλοί. |
Κούνελος and company. |
Λίγα παραπάνω σχετικά με την διαδρομή έχω βάλει εδώ:
http://www.oreibasia.gr/forum/showthread.php?t=7569
Δηλαδή θες να μας πεις ότι έφαγες μόνο μια πατάτα και ένα μπουτάκι κουνέλι;
ΑπάντησηΔιαγραφή"ένα μήνα ατσιγάρωτοι." Κρατάω αυτό - και να τους χιλιάσετε (μετά κάντε ότι θέλετε).
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ ωραία βόλτα!
Θέλω και εγώ να ανέβω με το ποδήλατο και να δω TDF εκεί!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠρέπει να έχει τρελές κλίσεις ε???
GBokas
Χαίρομαι που η κακούργα μετανάστευση δεν σε υποχρέωσε να αφαιρέσεις το κρομμύδι από τη ντοματοσαλάτα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠώς πήγαν τα πλεμόνια μετά τον ένα μήνα ατσιγαρίας;
@mirsini: Έλα που έχεις και παράπονο!
ΑπάντησηΔιαγραφή@Chocorello: Grazie!
@GB: Στα έστειλα και στο FB, είναι ζόρικα τα πράματα εκεί πάνω. Πραγματικά δεν θυμάμαι έστω και 10-20 μέτρα επίπεδου δρόμου.
@Σκύλος: Όχι βέβαια! Προφανώς δεν είναι κάτι που επανέρχεται σε λίγες εβδομάδες αλλά μια διαφορά την είδα, ειδικά σήμερα που περπατήσαμε πάλι και είχαμε την προχτεσινή διαδρομή στην πλάτη μας.