Επιστροφή των εκδρομέων

Απλούστατο πρόγραμμα σε σύλληψη και εκτέλεση, σίγουρη επιτυχία. Ξύπνημα στις 03:00, η πτήση φεύγει από Θεσσαλονίκη στις 04:50. Όσο μπρουτάλ και ν'ακούγεται είναι σούπερ-βολική. Λένε πως θα πάει για κόψιμο όμως, την κάτσαμε απ'την επόμενη φορά.

Μετά Ζυρίχη και χάζι από τις τζαμαρίες προς την πίστα. Διαφωνίες όπως και πριν τρεις βδομάδες για την λίστα των πιο γαμάτων επαγγελμάτων στον πλανήτη. Εγώ λέω αυτός που σπρώχνει τα αεροπλάνα να πάρουν θέση στην πίστα, αυτή λέει ο τύπος που χειρίζεται την φυσούνα απ'όπου μπαινοβγαίνουν οι επιβάτες. Δεν έχει ιδέα μου φαίνεται.

Δεύτερη πτήση και φτάνουμε Λυόν όπου προσπαθούμε να κρατήσουμε επικοινωνία με το περιβάλλον μέχρι να έρθει το τρένο. Σκέφτομαι πως είναι η πρώτη φορά που ταξιδεύω από την Ελλάδα προς άλλο μέρος και αντί να λέω "φεύγω", λέω "επιστρέφω". Αμερικανός μου ζητάει οδηγίες σε πολύ σπαστά γαλλικά κι εγώ του απαντάω στην ίδια γλώσσα κι ας μην καταλαβαίνει τίποτα. Ο εγκέφαλος αρνείται να λειτουργήσει λογικά και δεν χρησιμοποιεί τα εγγλέζικα. 

Έχει κι εκείνο το καταραμένο το Μονμπλάν η φωτό.

Μια ώρα τρένο ως την Αβινιόν, δύο λεωφορεία και φτάσαμε. Την επόμενη φορά δεσμεύομαι να χώσω κι ένα καράβι κάπου στο πρόγραμμα. Το αυτοκίνητο είναι ακόμη εδώ αλλά το σπίτι το έχουν καταλάβει οι αράχνες. Επίσης έσπασε ένα βάζο μέλι μέσα στα πράγματα, ενώ κόπηκε και το νερό μόλις τελείωσε η Μυρσίνη το μπάνιο της. Τέλειο;

Edit: Μόλις ανέβασα το κείμενο η βρύση άρχισε να κατουράει λίγο, οπότε έκανα κάτι που τεχνικά θεωρείται μπάνιο. The tide is turning!