Τρέξιμο

Ούτε κι εγώ δεν ξέρω τι να πρωτοκάνω αυτές τις μέρες, σκέτος πανικός. Να δω αποτελέσματα, να κανονίσω συναντήσεις, να ετοιμάσω παρουσιάσεις, να γράψω κείμενα και αναφορές, να μάθω γαλλικά, να βρω λύση με τα αεροπορικά για Ελλάδα, να κανονίσω άδειες, να βρω δουλειά για του χρόνου, να κανονίσω επισκέψεις φίλων...

...από την άλλη όμως...

Την τρίτη είδα το πρώτο ανθισμένο λουλούδι της σεζόν!

Βίοι παράλληλοι

Κατά την Πρωτοχρονιά που είχαμε τους επισκέπτες μας πήγαμε (για δεύτερη φορά) εδώ παραπάνω, στο φαράγγι του ποταμού Ardeche. Ξεκινήσαμε από την είσοδο του φαραγγιού όπου βρίσκεται ένα χαριτωμένο μεσαιωνικό χωριό, το Aiguèze:

Η εκκλησία μέσα έχει κερματοδέκτη: με ένα δίευρο
ανάβουν τα μέσα φώτα για τρία λεπτά.

Το εξωτερικό τείχος, πάνω από το ποτάμι.

Αμέσως μετά ο δρόμος αρχίζει να ανηφορίζει και η θέα προς το ποτάμι γίνεται αεροπλανική. 'Εχουν φροντίσει βέβαια γι'αυτό φτιάχνοντας κάτι ωραίους χώρους για στάση.

Coucou Nicolas!

Και είναι ωραίο το ποτάμι!

Από ψηλά...

...με λίγο ζουμ...

...αλλά και από χαμηλά!

Ώσπου να φτάσεις στο πλέον χαρακτηριστικό σημείο της διαδρομής. Φαντάσου ένα Θεογέφυρο αλλά στο πολύ πιο μεγάλο.

Το καλοκαίρι εδώ γίνεται της κακομοίρας.

Σαφώς παρατηρητικέ μου αναγνώστη θα πρόσεξες ότι πάνω στο μνημείο της φύσης έχει αναρτηθεί πανό, προφανώς από πολέμιους της ανάπτυξης, της ανταγωνιστικότητας κτλ κτλ. Όλες οι απορίες λύνονται καμιά εικοσαριά χιλιόμετρα παρακάτω, στο Barjac (το θυμάσαι;).

"Αν πατήσετε στη γη μας θα σας κάνουμε να ζήσετε την κόλαση" αναφέρει
το εύγλωττο σλόγκαν.

Βλέπεις αγαπητέ πως η γύρω περιοχή είναι προικισμένη με όμορφη φύση αλλά παράλληλα διαθέτει και μπόλικο φυσικό αέριο από κάτω, αέριο το οποίο κάποιοι θέλουν να εξορύξουν κάνοντας χρήση της ευγενούς μεθόδου του fracking (φάκινγκ έπρεπε να την λένε).

Αν βαριέσαι να διαβάσεις όλο το άρθρο θα στο κάνω λιανά σε τρεις γραμμές: το αέριο είναι παγιδευμένο ανάμεσα στα πετρώματα του υπεδάφους. Για να το βγάλουμε κάνουμε μια γεώτρηση και ρίχνουμε μέσα υπό τεράστια πίεση έναν σκασμό νερό μαζί με χημικούρες. Ο βράχος σπάει και το αέριο ανεβαίνει πάνω με μικρή παρενέργεια την εξάντληση των υδάτινων πόρων και την μόλυνση του υδροφόρου ορίζοντα. Τέλειο;

Οι Μπαρζακιανοί όμως είναι ολίγον τι μουτζαχεντίν και δεν το άφησαν έτσι. Μαζί με κόσμο από άλλες περιοχές της Γαλλίας όπου προτάθηκε η ομολογουμένως πρωτοποριακή μέθοδος σήκωσαν το κεφάλι και μπόρεσαν, τουλάχιστον προς το παρόν, να αναστείλουν την διαδικασία. Δεν επαναπαύτηκαν όμως. Ενημερώνουν συνεχώς τους επισκέπτες και παράλληλα έχουν στήσει ένα εκτεταμένο δίκτυο επικοινωνίας ώστε με την εμφάνιση των μηχανημάτων για τις γεωτρήσεις να βγουν όλοι στο δρόμο.

Στην τελική τα παιδιά και τα εγγόνια τους πιο πολύ θα έχουν ανάγκη τα δέντρα και τα ποτάμια.

No Gazaran!

Στο πήγαινε και στο έλα

Έχω ένα αεροπλανικό φωτορεπορτάζ, έτσι για να ξεκινήσει όμορφα η εβδομάδα.

Τέτοια μαούνια δεν έρχονταν συχνά στο King Pyrros, τ'ομολογώ.

Στον πηγαιμό: κάπου πάνω από την Αδριατική...

...και τον Άραξο.

Από τον γυρισμό: το καμάρι του Έθνους.

Κακαρδίτσα και Τζουμέρκα, προεξαρχούσης της Στρογγούλας.

Παύση για ιστορικά στοιχεία: η Στρογγούλα αναφέρεται στους κύκλους ως "Matterhorn της Ελλάδας", λόγω της προφανούς τους ομοιότητας.

Στρογγούλα
Matterhorn

Πρώτον: προτείνω δημοσίως πλέον την αντιστροφή, να λέγεται δηλαδή το Matterhorn "Στρογγούλα των Άλπεων".
Δεύτερον: καλώ τους άλλους δύο Μητσάδες να συγκεντρώσουμε την τριάδα της συμφοράς και να την ανεβούμε φέτος. Να κάψουμε και τις χοληστερήνες του Πάσχατος. ('Εχουμε και Γκόλιο-Καρδάρι, έτσι; Μην ξεχνιόμαστε.)

Janine και Mont Mitsikeli.

Λίγο βόρεια από το Μιλάνο, σκάνε τα σύννεφα πάνω στα βουνά.

Οι μισές Άλπεις. Ανεβαίνοντας, στα δεξιά.

Όχι, κάτσε μια στιγμή και σκέψου το. Αυτό το απέραντο πράγμα είναι οι μισές Άλπεις. Σκέψου πόσες είναι ολόκληρες. Μετά σκέψου τις Άνδεις. Μετά τα Ιμαλάια και την Σαχάρα, την Αυστραλία και την Σιβηρία. Κατάλαβες πού το πάω, έτσι;



EDIT: Σήκωσε κι εσύ ψηλά το χέρι αν διαβάζοντας τη λεζάντα σκέφτηκες πως αν αφαιρέσουμε ένα "α" από το "μαούνια" μένει "μαούνι"!

Όσα παίρνει ο άνεμος

Δεξιά Αβινιόν. Αριστερά Βιλνέβ. Στη μέση Ροδανός και νησί. Φτιάξαν γέφυρα. Παλιά. Έγινε θαύμα. Βοσκός είδε αγγέλους και σήκωσε μεγάλη πέτρα. Μετά πέθανε και τον κάναν άγιο. Μετά ο Ροδανός έριξε τη γέφυρα.

Την ξανάφτιαξαν.

Την ξαναέριξε.

Την ξανάφτιαξαν.

Την ξαναέριξε.

Την ξανάφτιαξαν.

Την ξαναέριξε.

Βαρέθηκαν και την παράτησαν έτσι.

Πήγαμε το Σάββατο. Πρώτα Βιλνέβ για παζάρι. Πολύς αέρας. Τα έσπασε όλα τα βάζα. Μετά στο νησί για φωτογραφίες. Πολύς αέρας. Ποτάμι, γέφυρα, παλάτι, πάπιες.

Να και φωτογραφίες:

Να και λινκ:
http://en.wikipedia.org/wiki/Pont_Saint-B%C3%A9nezet


Έχει και τραγούδι. Σαν της Άρτας.




Ή καλύτερα:



Δεν έβγαινε με τίποτα κείμενο στο σημερινό. Καλή εβδομάδα και καλή υπομονή.