Πίσω από το παραπέτασμα

Ο στόχος της επίσκεψης ήταν διπλός, πρώτον επαγγελματικός και δεύτερον να βυθιστώ σε μια γαβάθα γκούλας. Κατά τ'άλλα ήξερα πάνω-κάτω τι με περιμένει: ικανές ποσότητες σάρκας, πατάτας και μπίρας.

Υποχρεωτικές αεροφωτογραφίες από την παραφρανκφούρτια βλάστηση.

Παίξανε και κοντρίτσες-προσπεράσεις.

Σαν τον χωργιάτη φωτογράφιζα τους ουρανοξύστες της Φρανκφούρτης όπου
ως γνωστόν φωλιάζει ο ταξικός οχτρός.

Έφτασα στη Γένα σαββατόβραδο και το επόμενο πρωί βγήκα έξω να γνωρίσω την πόλη. Μάλιστα είχα την φαεινή ιδέα να ξεκινήσω κατά τις 8:30 (μην τυχόν και χάσω τη μέρα) κι έτσι μέχρι τις 2 το μεσημέρι κατάφερα να γνωρίσω την πόλη 4-5 φορές, να φάω κρουασάν σ'ένα φούρνο, να φάω πρωινό σ'ένα καφέ, μεσημεριανό σε εστιατόριο και να πάω και σ'ένα μουσείο. Βλέπεις, παρόλο που είναι χαριτωμένη, δεν είναι και η μεγαλύτερη πόλη του κόσμου.

Έχει τον JenTower, το μόνο ψηλό κτίριο της πόλης. Λεν ότι είναι σαν μπαταρία.

Έχει την παλιά πλατεία.

Έχει την απέναντι πλευρά της παλιάς πλατείας.

Έχει το μουσείο που λέγαμε - πάλι νεκρά ζώα πήγα και χάζευα.

Ένα όμορφο αστεροσκοπείο.

Και γενικώς όμορφες σκεπές και παράθυρα.

Μπόλικες όμορφες σκεπές και παράθυρα.

Έχει και τον ποταμό, τον Σάαλε, του οποίου τη γέφυρα περνούσα καθημερινά. 

Χιχιχιχι

Σε ωριαία πεζοπορία μέσα στο δάσος επιβεβαιώθηκε ότι πλέον στο περπάτημα δεν πιάνω μία και θα πρέπει γρήγορα να ξαναβρούμε τους ρυθμούς μας. Ευτυχώς που ο τελικός προορισμός ήταν εστιατόριο και έπνιξα τον πόνο μου στις μπύρες.

Είχε όμως ωραία θέα.

Μεσοβδόμαδα άφησα τη Γένα για να πάω στην, διασημότερη, Βαϊμάρη που βρίσκεται λίγο παραπέρα. Λένε πως οι δύο πόλεις αλληλοσυμπληρώνονται: η πρώτη είναι η πόλη των επιστημών και η δεύτερη η πόλη των τεχνών. Και είναι αλήθεια ότι στη Βαϊμάρη έζησαν πολλοί διάσημοι. Έτσι, εκτός από το σήμα κατατεθέν της, το Μπάουχαους, η πόλη είναι σπαρμένη με διάφορα άλλα χάους, όπως το Γκέτεχαους, το Γκέτεγκαρτενχαους, δυο-τρία Σίλερχαους, το Λίστχαους, το Μπάχχαους και δε συμμαζεύεται.

Το επόμενο κτίριο στα δεξιά είναι το διάσημο Γκέτεχαους, το οποίο
μου φάνηκε αισθητικά αδιάφορο και δεν του αφιέρωσα ούτε ένα κλικ.

Στο βάθος εκκλησία.

Ολόφυτο σπίτι.

Στα δεξιά ό,τι απέμεινε από το κονάκι του Μπαχ.

Κι εδώ ό,τι απέμεινε από το κάστρο της πόλης.

Εδώ ερχόταν ο Γκέτε για να ξεφύγει από την βαβούρα της πόλης. 10 λεπτά με τα
πόδια από το κανονικό του σπίτι.

- Πώς και αποφάσισαν να φέρουν την έδρα της κυβέρνησης στη Βαϊμάρη; Ρώτησα την ξεναγό.
- Το έκαναν γιατί η πόλη έχει βαριά ιστορία.
- ...
- Βασικά ήταν στο κέντρο της χώρας και εύκολα προσβάσιμη από παντού.


Τώρα μάλιστα.



(Γκούλας ξέχασα να φάω αλλά τουλάχιστον έβγαλα σέλφι στην Καρλ Λίμπκνεχτ στράσε)