Αγριοφάραγγα

Κανονικά εγώ τώρα δεν έπρεπε να σου γράφω. Έπρεπε να είμαι αραχτός στον καναπέ μου με ένα περιεδάκι στο χέρι και να ρεύομαι τις μεσημεριανές προβατίνες. Βλέπεις όμως, τα έφερε έτσι η μοίρα που οι προβατίνες ακυρώθηκαν και μεταμορφώθηκαν σε σαρδέλες και φασόλια άσπρα. Οπότε ας σου γράψω για να πάρω και τα πράματα από την αρχή.

Τις προηγούμενες βδομάδες ψαχνόμασταν να μάθουμε αν ξέρει κανείς που φυτρώνουν αγριοσπάραγγα εδώ γύρω. Παλιά στο χωριό βγαίναμε και μαζεύαμε μέχρι που πέτυχε η κυρά το φίδι κι από τότε σταμάτησε να πλησιάζει σε θάμνους. Μας ενημέρωσε λοιπόν μια γειτόνισσα για το που πηγαίνει να μαζέψει και αρχίσαμε να κάνουμε ετοιμασίες για την Κυριακή. Ξενέρωμα όμως. Δίπλα στην θάλασσα. Έχουμε πάει χίλιες φορές προς τα εκεί και ποτέ προς τα βόρεια να δούμε κανένα βουναλάκι. Έτσι, έβαλα σε εφαρμογή σατανικό σχέδιο που προέβλεπε πρόταση-αντιπερισπασμό για δήθεν μάζεμα σε ένα μέρος βόρεια της πόλης και δεύτερη αλλαγή προγράμματος Κυριακή πρωί, μισή ώρα πριν μπούμε στο αμάξι. Τέλεια.

- Και πού πάμε τελικά; Ρώτησε μόλις ξεκινήσαμε.
- Στο Cirque de Navacelles.
- Τι είναι αυτό;
- Σου έχω δείξει ένα κάρο φωτογραφίες από τότε που ήρθαμε Γαλλία.
- Και;
- Θα δεις.
- Έχει εκεί σπαράγγια να μαζέψουμε;
- (σφυρίζει αδιάφορα)

Μία ώρα μετά μπαίναμε στο Saint-Maurice-Navacelles, το τελευταίο χωριό πριν τον προορισμό μας. Στο δεξί πεζοδρόμιο, απέναντι από το δημαρχείο-σχολείο, απλωμένες πλαστικές καρέκλες και τραπέζια με ομπρελίτσες. Φρένα, φλας, στάση και σύσκεψη. Μας παίρνει να σταματήσουμε λίγο για έναν καφέ, να ταΐσουμε και τον μικρό με την ευκαιρία. Αράζουμε και παραγγέλνω μια μπύρα. Μετά από μερικά λεπτά το μάτι πέφτει πάνω σε μια ψησταριά που έχει το κατάστημα και η οποία είναι ύποπτα γεμάτη με ξύλα. Για την ακρίβεια έχει και μια φλόγα που όλο μεγαλώνει. Εδώ ψήνουν, να το σημειώσουμε γιατί δεν τα βρίσκεις εύκολα αυτά. Μια γρήγορη ματιά στο μενού που είναι γραμμένο σε ένα πινακάκι. "Mouton - Saucisse: 10€".

- Δε μου λες, ρωτάω, πόσα χρήματα έχουμε πάνω μας;
(μετράει...)
- Δώδεκα ευρώ, μάλλον ξεχάσαμε να βγάλουμε πριν φύγουμε.
- Γκκρααρμγσγααγφδμμφφ...
- Την επόμενη Κυριακή εδώ να φάμε το μουτόν στα κάρβουνα.
- Οπωσδήποτε.

Είπαμε, απέναντι είναι το δημαρχείο-σχολείο. Πρώην θηλέων στα αριστερά και αρρένων στα δεξιά.

Τα μαζέψαμε βιαστικά πριν αρχίσουν οι μυρωδιές και την κοπανήσαμε για το Cirque (όπως σύμφωνα με την γουίκι ονομάζονται αμφιθεατρικές κοιλάδες σχηματισθείσες λόγω διαβρώσεως). Βρισκόμαστε άλλωστε στις νότιες απολήξεις των Causses, που είναι ασβεστολιθικά οροπέδια που κόβονται από βαθιά φαράγγια. Μετά από ένα τεταρτάκι περίπου, φτάσαμε στο σημείο θέας.

Cirque de Navacelles

Πάρε και μια παρανομική.

Πολύ ωραίος σχηματισμός, είναι αλήθεια. Το ποτάμι έχει σχηματίσει χαράδρα και παλιότερα ακολουθούσε τον μαίανδρο. Πριν 6000 χρόνια λέει, αποφάσισε να κόψει δρόμο και από τότε πηγαίνει ίσια. Η παλιά, πράσινη, κοίτη του ποταμού είναι η μόνη καλλιεργήσιμη έκταση της περιοχής. Δεν καλλιεργείται όμως.

Χαζεύοντας από κει πάνω είπαμε να απλώσουμε τα πράματα κάτω από ένα δέντρο και να φάμε τίποτα (12 η ώρα). Μετά πήραμε το δρόμο προς τα κάτω να δούμε το χωριό, δρόμος ο οποίος αρέσκεται να βρίσκεται στην άκρη του γκρεμού και να χωράει οριακά ένα μισό αυτοκίνητο. Το χωριό όμορφο και περιποιημένο. Έχει πολλούς επισκέπτες από τότε που φτιάχτηκε ο αυτοκινητόδρομος παραδίπλα. Για την ακρίβεια, είμαστε στα μέσα της άνοιξης και το πάρκινγκ απ'έξω είναι ήδη τίγκα. Κάναμε μια μικρή βόλτα στο δρομάκι του (ένα έχει μόνο) και μια μικρή πεζοπορίτσα στο μονοπατάκι του και πήραμε το δρόμο για πίσω.

Το δρομάκι

Προς τα δεξιά είναι παρκαρισμένες περίπου 40 μηχανές.

Έχει και ωραίες κολυμπήθρες για μπανάκι.

Και γιατί δεν ξαναπήγατε σήμερα να φάτε το μουτόνι, θα με ρωτήσεις. Άτιμα διαβάσματα θα σου απαντήσω. Οψόμεθα όμως, το μέρος είναι πλέον σταμπαρισμένο.