Περίληψη

Λοιπόν; Πού είχαμε μείνει; Α ναι, εδώ.


Ε λοιπόν, είπαμε να χαρίσουμε λίγη περιπέτεια στη μικρή. Έτσι, λίγο αφού γεννήθηκε βάλαμε ξανάμανα τα πράγματα σ'ένα φορτηγό και την κάναμε για τον βορά.

Δεν έχεις ξαναδεί τέτοιο φόρτωμα, πίστεψέ με.

Στόχος μας η ΒΔ Γαλλία και πιο συγκεκριμένα η πόλη του Πουατιέ, όπου είχε γίνει η σημαντική μάχη του Πουατιέ, η οποία όμως λανθασμένα είναι γνωστή μ'αυτό το όνομα και στην πραγματικότητα είναι η μάχη της Τουρ, ενώ η πραγματική μάχη του Πουατιέ έγινε πολύ αργότερα και δεν την ξέρει κανείς.

Εγκατασταθήκαμε λίγο έξω από την πόλη γιατί ως γνωστόν βαριέμαι να πηγαινοέρχομαι στη δουλειά, σ'ένα χωριό που λέγεται Chasseneuil, το οποίο με τα δικά μας μέτρα δεν είναι καθόλου χωριό. Φτάσαμε πάνω που ανθίζαν οι μυγδαλιές.

Ναι το ξέρω πως δεν είναι αμυγδαλιές, αλλά τις βάζω για το εφέ. Επίσης, ο κήπος θέλει λίγη δουλίτσα.

Η περιοχή φημίζεται για δύο πράγματα: τον καθολικισμό (που ελάχιστα μας ενδιαφέρει, εμείς είμαστε ΧΟ ΧΟ ΧΟ ΧΟ) και το παραδοσιακό τυράκι του (αυτό μας ενδιαφέρει), το οποίο σε αντίθεση με το τι συμβαίνει στη γύρω περιοχή παρασκευάζεται από κατσικίσιο γάλα.

Chabichou du Poitou, στ'αριστερά.

Λίγο πιο κάτω από το σπίτι περνάει το ποτάμι που διασχίζει το χωριό, ονόματι Clain, και μιας και είναι διαδεδομένο να έχει κάποιος ιδιόκτητα παραποτάμια ή δασωμένα οικόπεδα, όλοι έχουν από ένα μικρό κομματάκι πάνω στον Clain, μαζί με μικρά ξύλινα σπιτάκια και μικρές ξύλινες αποβάθρες για να παρκάρουν τις μικρές ξύλινες βαρκούλες.

Κλάιν

Το μεγάλο πάντως ποτάμι είναι η Vienne και βρίσκεται λίγο μακρύτερα.

Όσο άνοιγε και ζέσταινε σιγά-σιγά ο καιρός, δηλαδή κατά τον Ιούνη, αρχίσαμε και τις βολτίτσες.

...κι ο κήπος άρχισε επιτέλους να βλέπεται.

Καλά, δεν άνοιγε και για πολύ. Αυτή τραβηγμένη τέλη Ιούνη.

Έχουν όμως και τα καλά τους τα σύννεφα.

 Εντωμεταξύ βουνό ούτε για πλάκα.

Τοπίο

Είχαμε όμως δίπλα ένα ωραίο δάσος για εξερεύνηση.

Μετά χειμώνιασε (δεν θέλει και πολύ, τιναφτότοπράμα;)

Ο Κλάιν στο κέντρο του χωριού

Παρομοίως

Έριξε και τα χιονάκια του, παράπονο δεν έχουμε.

Παρόλη βέβαια τη φήμη ότι είναι θρήσκοι εδώ, είδαμε ότι την άνοιξη την υποδέχονται με άκρως παγανιστικά έθιμα.

(εκτός και αν τη φωτιά τη βάζουν για να ζεσταθούν)

Αποχαιρετήσαμε την Άνοιξη (που για την ακρίβεια είναι χειμώνας λάιτ) με μια πανέμορφη καταιγίδα.

Αν δεις ποτέ κάτι τέτοιο να έρχεται, τράβα μέσα.

Ακολούθησαν διακοπές (δικαιούνται δικό τους επεισόδιο) και γενικώς αργοκίνητο και τεμπέλικο καλοκαίρι. Και τώρα; Ε λοιπόν, τώρα βάζουμε ξανά ξανάμανα τα πράγματα σ'ένα φορτηγό και για να είμαι ειλικρινής, αρχίζω να κουράζομαι.