...πλέον γνωστή και ως La Brebis!

Σάββατο 15 Σεπτεμβρίου 2012

2520

Στις 8 Ιούνη του 2009, μαζί με τον Μήτσο πήγαμε πρώτη φορά προς τον Γράμο. Αρχικά είχαμε ξεκινήσει για λίμνες Αρρένων, επί τόπου αλλάξαμε γνώμη και φύγαμε προς Γκέσο και τελικά καταλήξαμε στη Σκίρτση, λίγο παραπέρα. Βάπτισμα του πυρός ουσιαστικά για ψηλό βουνό, με γερές ανηφόρες, παρακάμψεις, λάθη και χιονοπόλεμο σε μέρα που όλος ο κόσμος ήταν στις παραλίες.

Το 2520 (είναι η ψηλότερη κορφή, έτσι;) φάνταζε τότε πολύ μακρυά για τις δυνατότητές μας, ήταν όμως πάντα στο πίσω μέρος του μυαλού και φέτος ήταν η ευκαιρία. Βλέπεις, όταν έρχεσαι για λίγες μέρες διακοπών και υπολογίζεις ότι σε παίρνει να κάνεις βαριά 2-3 αναβάσεις, φροντίζεις να είναι σημαντικές. Ο προγραμματισμός ξεκίνησε μεταξύ σοβαρού κι αστείου:

Δημήτρης-1: Τι ώρα θα περάσεις να με πάρεις;
Δημήτρης-2: Στις τέσσερις (τυχαίο νούμερο).

ή

Δημήτρης-2: Θα πάμε 2520 τη Δευτέρα.
Δημήτρης-3: Μπαμπά, μπαμπά θα κρατήσεις το μαγαζί να πάω με τα παιδιά; (Το είπε έτσι, αλήθεια)

Τελικά βρεθήκαμε ξημερώματα στον φούρνο στο Καλπάκι να σκοτώνουμε τυρόπιτες και κακάο, το πρωινό των πρωταθλητών. Οι κοστουμάτοι που εκείνη την ώρα γυρίζαν απ'τα πανηγύρια πρέπει να νόμιζαν πως είμαστε τρελλοί, πού να'ξεραν πως μάλλον είναι ανάποδα. Στην Αετομηλίτσα φτάσαμε ακριβώς την ώρα που χάραζε και ξεκινήσαμε αμέσως. 


Aetomilitsa
Με το πρώτο φως.

Welcome to the jungle
Βουρ προς τα πάνω!
Πιάσαμε την ανηφόρα προς τον Γκέσο και κάποιοι από νωρίς δείξαν τις άγριες διαθέσεις τους. Τελικά όταν βγήκαμε στο γυμνό, λίγο πριν την κορυφή, τον ξαμολήσαμε να φύγει μπροστά μόνος του. Οι άλλοι τρεις τον παρακάμψαμε από κάτω και τον αφήσαμε εκεί να τρώει τα μπισκότα του.

Reaching the first peak
Γκέσος, Σκίρτση και δυο καράφλες. Από την τρίτη (καράφλα) φαίνεται μόνο η σκιά.

Από εκεί και πέρα ξεκινάει το κυρίως πιάτο. Δεν λέω πολλά λόγια. Για κάτι τέτοιες διαδρομές κάθε τρεις και λίγο ανεβαίνουμε στα βουνά.


A pause to admire
Χαλβαδιάζοντας τον Γράμο.
Gesos peak
Ο Γκέσος, κοιτάζοντας προς τα πίσω.
Still some way to go!
Μια πρώτη ματιά στο 2520, προς το παρόν από μακρυά.
Beautiful passage
Σ'έχω κάνει θεό.
Skirtsi peak
Το μονοπάτι τραβάει πάνω στη ράχη.
When nature's playful
Θα την τραβούσε ο επαγγελματίας φωτογράφος της παρέας αλλά βαριόταν και το έκανα εγώ.

Ο ήλιος είχε αρχίσει να βαράει όταν πιάσαμε κορυφή (αντιηλιακό; τι είναι αυτό;). Την τελευταία ώρα ζοριστήκαμε λίγο αλλά πλέον δεν υπήρχε περίπτωση να σταματήσουμε.

Ειδική προσευχή κορυφής.

Looking south
Πανόραμα από το 2520 προς τα πίσω. Η ψηλή κορυφή είναι η Σκίρτση και ο Γκέσος
αχνοφαίνεται στο κέντρο. Ποιός γυρίζει πίσω τώρα;
Ξεκινήσαμε για πίσω και μάλιστα αρκετά γρήγορα γιατί στο κολωνάκι της κορυφής είχαν καβατζωθεί κάτι έντομα, σατανική διασταύρωση μέρμηγκα και μυγακίου που δε μας άφησαν να απολαύσουμε ούτε τον παραδοσιακό σπαστό φραπέ. Τζάμπα ήρθαμε στις εσχατιές της χώρας μου φαίνεται.

Η επιστροφή έμοιαζε ατελείωτη. Νωρίς το απόγευμα φτάσαμε πια στην Αετομηλίτσα και το αμάξι που μας περίμενε εκεί για δέκα και μισή ώρες. Στη διαδρομή μέχρι τα σπίτια λίγες κουβέντες. Από τη μία η κούραση και από την άλλη σκέψεις και χαζά χαμογελάκια για το τι καταφέραμε.   

Άντε να'μαστε καλά και του χρόνου το μενού έχει Γκόλιο-Καρδάρι-Κάμενικ. Όχι τίποτα αλλά εκτός από την ομορφιά του τοπίου υπάρχουν κι άλλοι λόγοι που πηγαίνουμε στο Γράμο, έτσι;  







5 σχόλια:

  1. Μπράβο παιδιά, πάντα τέτοια! Στην επόμενη μου έχεις τάξει Γράμο ε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αφού θα έχεις τελειώσει τις υποχρεώσεις σου με την μαμά (λέμε τώρα) πατρίδα, είσαι ευπρόσδεκτος!

      Θα είναι ωραία βόλτα, ήδη την έχω σχεδιάσει στο μυαλό μου.

      Διαγραφή
    2. Σε δύο βδομάδες φεύγω με άδεια απολύσεως!

      Διαγραφή