Η κοιλάδα του Ήλιου

Κάποιες μέρες παράξενες και αργοκίνητες τελικά σώζονται από μια ωραία ανάμνηση. Κουτί μου έκατσε απόψε. Θα συνεχίσω το στόρι της Ιταλίας (αν δε θυμάσαι είχαμε μείνει εδώ) για να σου πω για την πρώτη φορά που πήγαμε στις Άλπεις. 

Μαζεύουμε όλα τα συμπράγκαλα το πρωί και φεύγουμε για τη στάση του λεωφορείου που θα μας πάει μέχρι το Τρέντο. Πίσω μας κάθεται ένας μικρός σε κακό χάλι, κουρελιασμένος και άσχημα πιωμένος. Μας κόβει τα εισιτήρια ο εισπράκτορας, συνεχίζει πίσω και αφού του πει ο μικρός μια-δυο κουβέντες τον αφήνει στην ησυχία του και προχωράει. Τι σου λέω τώρα... Άφιξη μετά από καμιά ώρα στο Τρέντο. Το αρχικό μας πλάνο ήταν να χώσουμε τα πράγματα στα ντουλαπάκια του σταθμού και να κάνουμε μια βόλτα στην πόλη αλλά απ'ό,τι φαίνεται οι οδηγίες στο νετ πέφταν έξω: τα ντουλαπάκια δεν υπάρχουν πλέον. Βγαίνουμε από τον σταθμό και παρκάρουμε σε έναν ωραίο ίσκιο στο πάρκο απέναντι. Το τρίωρο μέχρι την αναχώρηση του τρένου θα περάσει ήσυχα με μεσημεριανό, καφεδάκι από την καντίνα απέναντι και χάζι των περαστικών. Το μικρό τρένο που φεύγει από το Τρέντο και εξυπηρετεί την Val di Sole (κοιλάδα του ήλιου) θα μπει στον σταθμό και μετά από λίγο θα ξεκινήσει τη διαδρομή του προς τα βόρεια.

Μέσα από μια πανέμορφη διαδρομή ανάμεσα από βουνά θα μας φέρει τελικά στο Dimaro. Στο τοπικό λεωφορείο μια εικοσαριά νεαρών Ιταλών θα ζητοκραυγάσουν και θα ξεσπάσουν σε χειροκροτήματα μόλις ο Σάντσος καταφέρει να σηκώσει στην πλάτη του το σαμάρι για να κατεβούμε. 

Εδώ είμαστε. Claiano κάτω, Termenago και Castello απάνω.

Η μικρή εκκλησία του Claiano.

Έχει ωραία θέα απέναντι από το σπιτικό.

Μόλις τελειώνουμε το στήσιμο φεύγουμε για εφοδιασμό. Η κοπέλια που μας τακτοποίησε στο κάμπινγκ μας έδωσε και μια κάρτα για το "house of cheese" που έχει στη Mezzana. Will do καλή μου, will do...

Καταραμένη γκοργκονζόλα, μετά από ένα μήνα και η γεύση είναι ακόμη στο στόμα!

Τις επόμενες ημέρες κάναμε βόλτες στην γύρω περιοχή κάνοντας χάζι τα ψηλά βουνά και την όμορφη κοιλάδα. Μεγάλη αλλαγή σε σχέση με την πολυκοσμία της Riva, εδώ μας ταιριάζει καλύτερα.

Pelizzano και Ossana.

Το καμπαναριό στο Pelizzano είναι βαυαρικού ρυθμού λέει.

Μνημείο πεσόντων στην Ossana.

Λουλουδιασμένα χωριά.

Απ'ό,τι διάβασα αναλυτικότερα μετά την επιστροφή μας, το Τρεντίνο είναι άλλη μια περιοχή που έπεσε σε υπαρξιακά προβλήματα λόγω πολέμων και των συνόρων που χαράχτηκαν. Θεωρείται μέρος του Τιρόλου, μόνο που μετά τις σφοδρές μάχες του A'ΠΠ στα εκεί βουνά πέρασε στην Ιταλία. Τώρα σε όλα τα μνημεία βάζουν μια Αυστριακή και μια Ιταλική σημαία με αυτήν της ΕΕ ανάμεσα για να τους κάνει φίλους. Να δούμε για πόσο.

Από την Ossana ρίξαμε μια πρώτη ματιά και στο επιβλητικό Monte Vioz. 

Αυτό που ήθελα περισσότερο όμως ήταν να πάμε λίγο ψηλότερα, να ρίξουμε μια καλή ματιά στις κορυφές που είχαμε απέναντι κάθε φορά που γυρίζαμε στο κάμπινγκ. Έτσι ένα απόγευμα πήραμε τον ανήφορο για το Termenago που κρεμόταν από πάνω μας.

Termenago

Το συγκρότημα της Presanella απέναντι. Κλικ για να ανοίξει.

Στο τέλος την κατάφερα και πήγαμε ακόμη ψηλότερα αλλά αυτά θα στα πω την επόμενη φορά, να κάνεις και λίγη υπομονή!