Όπως μας ενημερώνει αυτή η ωραία σελίδα, το Mont Aiguille είναι προϊόν εκτεταμένης διάβρωσης που το έχει αφήσει εκτεθιμένο στη σημερινή του μορφή. Εμένα με νοιάζει ότι ξύπνησα Σάββατο στις 6:30 το πρωί και έβρεχε. Είπα θα περιμένω δυο λεπτά μπας και φτιάξει και ξαναξύπνησα στις 8:30. Η βροχή είχε σταματήσει αλλά είχε ψύχρα και τα σύννεφα ήταν λίγο χαμηλότερα από τις κορφές του βουνού. Φύγαμε.
Μια ώρα μετά παίρνουμε τον χωματόδρομο όπου ξεκινάει η διαδρομή που κυκλώνει το βουνό. Στο πλάι χωράφια με βρεγμένα και φρεσκοκομμένα στάχυα. Βασικά ήθελα να περιγράψω αυτή τη μυρωδιά μετά τη βροχή αλλά δε μου βγαίνει. Τελοσπάντων, έτσι μύριζε. Ο δρόμος αρχίζει να ανηφορίζει όλο και περισσότερο, όλο και πιο απότομα. Τα πόδια ακόμη κρύα δεν είναι για πολλά-πολλά και ζορίζομαι. Τέλος του δρόμου και αρχή του όμορφου μονοπατιού που ανεβαίνει ως το Col de l'Aupet 600 μέτρα ψηλότερα.
 |
| Η θέα προς το σημείο εκκίνησης. |
 |
| Στο Col de l'Aupet φτάσαμε τα σύννεφα και πλευρίσαμε τον βράχο! |
Από εκεί κατέβασμα μέσα από ωραίο δάσος με απίθανο μονοπάτι-φιδάκι. Έχουμε πει ότι μόλις φτάσουμε κάτω στο Richardiere, έχοντας κάνει το 1/3 της γύρας, θα κάνουμε μαμ. Πίτα-μπισκότα-ξηροκάρπια αραχτοί σ'ένα λιβαδάκι, ενώ ο καιρός έχει φτιάξει. Έχουμε πολλά χιλιόμετρα ακόμη αλλά ευτυχώς με μια ματιά στον χάρτη διαπίστωσα ότι δεν έμεινε σχεδόν καθόλου ανέβασμα. Εδώ γελάμε. Μια ανηφορίτσα, μετά άλλη μία και φτάσαμε στο Trezanne, έναν οικισμό που καλύτερα να μην επισκέπτεπται ο κόσμος γιατί μετά μελαγχολεί.
300 μέτρα ακόμη υψομετρική μας επιφύλασσε η διαδρομή ως το Col de Papavet απ'όπου σίγουρα πια δεν θα ανεβαίναμε ψηλότερα. Μέχρι να φτάσουμε εκεί η κυρία άφησε το αριστερό της γόνατο κι εγώ πήγαινα με το ζόρι γιατί με είχε θυμηθεί ένα γερό πιάσιμο στον ώμο. Φτάσαμε στο αμάξι απόγευμα, μετά από 7:30 ώρες πορείας. Κομμάτια.
Το τράβηξα και φωτογραφίες το Mont Aiguille. Να μερικές (σε χρονολογική σειρά):
 |
| Από Richardiere... |
 |
| Λίγο παρακάτω... |
 |
| Trezanne... |
 |
| Col du Papavet... |
 |
| Λίγο πριν το αμάξι. |
Να κι η διαδρομή (προσοχή μόνο στις υψομετρικές γιατί, απ'ότι το συνέκρινα με τον χάρτη, χάνει λίγο):
Έχω πολλά ακόμη να γράψω, η επικαιρότητα τρέχει. Έχουμε τετραήμερο πανηγύρι ό,τι να'ναι στο χωριό, έφτιαξα σήμερα αρχιδάτο φαγητό αλλά από αύριο αυτά.
Εννοια σου και μου μύρισαν όλα! και τα σπαρτά και τα καλυβια και τα πουρνάρια και το βρεμένο χώμα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΦανταστικό το κοτρώνι!
Πήρε τα σκήπτρα που είχε στο νου μου το κοτρώνι της Νεστάνης στην Αρκαδία:
http://margeolas.com/
Υ.Γ. βάζεις Polarizer ή κατεβάζεις stops?
Εντυπωσιακό και το της Νεστάνης! Ομολογώ ότι στα θέματα του νότου είμαι ολίγον μπάζο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚατεβάζω stops όταν είναι μεσημέρι (2/3 ή 1 συνήθως), τσάκαλος είσαι. Κάποτε διαβάζοντας άρθρα για την φωτογραφία ανέφερε ένας ότι πρέπει πάντα να τραβάμε έχοντας στο νου το post-production της κάθε εικόνας και αυτό κάνω. Τα σκοτεινά μπορείς να τα σώσεις, τα φωτεινά ουχί, άσε που δείχνουν και πιο ωραία οι ουρανοί.
Τα παραπάνω ισχύουν βέβαια όταν έχω ψηφιακή στα χέρια γιατί με τις αναλογικές μου μετατρέπομαι σε πουριτανιστή. Πολύ-πολύ να ισιώσω τον ορίζοντα ή να κάνω καμμιά ψιλοδιόρθωση στα levels και τέρμα.
Παρατήρησα ότι σκοτεινιάζουν πολύ τα μαύρα, γι αυτό ρώτησα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠάντως ναι - οι ουρανοί είναι δικοί μας!
Την αναλογική έχω να την αγγίξω πάνω από 10 χρόνια κι έχει ακόμα μπαταρία που δουλεύει και ένα Fuji Sensia 100άρι.
(και δεν το βλέπω να την χρησιμοποιώ ούτε στο μέλλον)
Η τελευταία φωτο είναι μαγευτική για τα μάτια μου.Πέτυχες τα πάντα,ίσκιους,φως,χρώμα,όλα!!!!!Εύγε!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή@Chocorello: Να την πιάσεις καμμιά φορά να θυμηθείς τα παλιά. Όχι όμως με το Sensia, ποτέ δεν το συμπάθησα. Βάλε ένα α/μ, ή ένα Reala ή ακόμη και το Superia το 200άρι που μ'αρέσει.
ΑπάντησηΔιαγραφή@Άρης: Μερσί! Ήταν και η καλή μου η τύχη γιατί επί τέσσερις μέρες που βγάλαμε εκεί είχε χαμηλά σύννεφα, αέρα και από πάνω γερό ήλιο. Ό,τι πρέπει δηλαδή για ωραίους φωτισμούς!
ζωή και κότα βλέπω Δημήτρη! (στύλε τη διεύθυνση σου να σε φέρω μπυρίτσα soglemezis@gmail.com)
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο κατά δύναμη! Είπαμε, ό,τι αρπάξει ο κώλος μας. Δεν ξέρεις που μας βγάζει αύριο-μεθαύριο.
ΑπάντησηΔιαγραφή