Vercors, μέρα δεύτερη

Πού είχαμε μείνει; Α, ναι:

Όπως λέγαμε λοιπόν τις προάλλες, η Κυριακή ήταν ημέρα ξεκούρασης. Ξυπνήσαμε νωρίς γιατί την προηγούμενη κοιμηθήκαμε κατά τις 10 που έπεσε ο ήλιος. Μόλις ανοίγω το μάτι κάνω μια-δυο δοκιμές για το πιάσιμο στην πλάτη. Όλα ΟΚ, σχεδόν πέρασε. Σηκωνόμαστε, χτυπάμε δυο φραπεδούμπες (με σέικερ, ζάχαρη και γαλατάκια, εκπτώσεις δεν κάνουμε σ'αυτά) και φεύγουμε για το Monestier-de-Clermont.

Εδώ όλα φροντίζουν να σου θυμίζουν ότι έχεις μετακινηθεί
προς τα βόρεια.

Είναι το μεγαλύτερο χωριό της περιοχής κι ας το λένε πόλη. Τις Κυριακές έχει αγορά και πάμε να πάρουμε λίγες προμήθειες. Καταλήγουμε με ένα μικρό καφάσι τρόφιμα αφού πήραμε μερικές βανίλιες, ένα κιλό βερύκοκα για μαρμελάδα (τελικά τα φάγαμε), ένα πεπόνι και το κατιτίς μας για μεσημεριανό. Μετά από το καφεδάκι μένει μόνο να βρούμε ένα ωραίο σημείο με θέα να μασουλήξουμε. Ίσως στη λίμνη πίσω από το βουναλάκι;

Λίμνη Monteynard-Avignonet

Ωραία είναι από τα ψηλά αλλά στα χαμηλά μας τα χάλασε. Η τουριστική ανάπτυξη επιτάσσει οι μόνοι διαθέσιμοι χώροι για παρκάρισμα κοντά στην όχθη να είναι επί πληρωμή. Εκεί μας πιάσαν τα επαναστατικά και με το να φύγουμε κάναμε την ημερήσια πράξη αντίστασης στη λαίλαπα κτλ κτλ. Μετά από ένα μισάωρο αναζήτησης καταλήξαμε σε ένα άνοιγμα του κεντρικού δρόμου με υποψία θέας πίσω από τα δέντρα.

Ο τοίχος των Vercors πίσω από τα δέντρα.

Τρώμε τις δυο πρώτες μπουκιές και τα ξαναμαζεύουμε για να καταλήξουμε δίπλα στο αντίσκηνο. Πολύ καλύτερα. Ύστερα από μια γερή ξάπλα έξω σηκώνομαι για φωτοβόλτα γύρω από το camping. Ο καιρός είναι ιδανικός για τέτοιες ιστορίες. Μπόλικα σύννεφα να κόβουν βόλτες και να αλλάζουν συνεχώς το φως, όρεξη να'χεις να τραβάς!

Κάτι δεντράκια.

Κάτι γελάδια. Στο φόντο κάτι Ecrins (αριστερά) κι ένα Devoluy (δεξιά).
Με κλικ μεγαλώνει (όπως και οι υπόλοιπες βέβαια!).

Devoluy λέμε!

Vercors και πάλι. 

Γυρίζω πίσω πάνω που πέφτει ο ήλιος. Αράζουμε και το κορίτσι νομίζει ότι έχει παραισθήσεις. Κλαρίνο λέει. Ναι καλά, κλαρίνο μέσα στους Ολλανδογερμανοελβετουςκαιδυογαλλους, στάνταρ.

Τελικά μας νανούρισε ο κωλοελβετός. Κλαρινέτο βέβαια αλλά αυτά είναι λεπτομέρειες. Έπαιζε το Something.