...πλέον γνωστή και ως La Brebis!

Τρίτη 28 Μαΐου 2013

Η ανακάλυψη της Αμερικής

Δεν ήταν πολύ χαρούμενο λέει το χτεσινό. Καλά, ας δοκιμάσουμε σήμερα κάτι με λιγότερα σύννεφα και βροχή. Να σας παίξω τότε λίγο χωριό από την μοναδική ίσως ηλιόλουστη μέρα από τότε που γυρίσαμε.
(όλο με κατηγορεί ότι γκρινιάζω για τον καιρό τελευταία, δεν ξέρω γιατί)


Saint-Victor-La-Coste
Πρώτα βγαίνεις στη γειτονιά...

Saint-Victor-La-Coste
Πίσω από την εκκλησία έχει την πόρτα.

Από εκεί ξεκινάει το καλντεριμάκι που σε ανεβάζει σε δέκα λεπτά στο κάστρο. Πέρσι τέτοιες μέρες έφτανα πάνω τρέχοντας, σχεδόν χωρίς στάση. Φέτος όχι όμως γιατί ο καιρός είναι κακός και δεν βγαίνω όσο θέλω.


View from the castle
Από εκεί έχει ωραία θέα στην γύρω περιοχή που πρασίνισε παρά την κακοκαιρία.

Zoom in
Ζουμ! (είχα πει ότι θα την ξαναβγάλω αυτή)

View from the castle
Η γειτονιά από το κάστρο. Σήμερα δεν θα φαινόταν λόγω βροχής.

Μετά ξανακατεβαίνεις και πας μια βόλτα από την πλατεία κάτω από την εκκλησία. Πάνω από το τοιχάκι είναι και τα σπίτια του παλιού χωριού. Πάντα πίστευα ότι ήταν υπερβολή να έχουν ταμπέλες παντού για το που βρίσκεται το παλιό χωριό. Έτσι κι αλλιώς τρία-τέσσερα σπίτια είναι.


Saint-Victor-La-Coste
Να, εδώ στα δεξιά.
Που λες, πολλούς μήνες αφότου εγκατασταθήκαμε είχε μια γιορτή στην πλατεία. Γιορτή Μεσαιωνική λέει με δήθεν ιππότες, ξιφομαχίες και στα μεγάφωνα να παίζει Vangelis. Όλα τα λεφτά ήταν, ίσως πρέπει να τα γράψω ξεχωριστά κάποτε. Κάλεσα που λες κάτι φίλους για πικνίκ στο πάρκο (ωραίο κάλεσμα ρε!) και μετά να πάμε στη γιορτή. Όταν τελείωσε τους κάναμε ξενάγηση στο χωριό. Πάνω από την πλατεία έχει μια είσοδο.  


Entry to the old village
Αυτή.


-Πού πάει από εκεί;
-Πουθενά, καμιά αυλή θα είναι, λέω.
-Σίγουρα; Σαν να βγάζει κάπου.
-Σου λέω όχι. Τόσους μήνες μένουμε 100 μέτρα από εδώ, δεν θα ξέραμε;

Τελικά αποφάσισε να με αγνοήσει επιδεικτικά. Καλά έκανε, μας βρήκε λίγο παραπέρα και με χαμόγελο νίκης μας είπε ότι εκεί μέσα είναι το παλιό χωριό. Ρόμπα γίναμε.


The old village
Μετά το πέρασμα.
Άλλες φωτογραφίες εκεί μέσα δεν τράβηξα τις προάλλες γιατί είχαν βάλει κάτι αμάξια μέσα και μου χαλούσαν τα κάδρα. Δεν ξαναπήγα κιόλας από εκείνη τη μέρα γιατί βρέχει συνέχεια.


From the castle
Φαίνονται κι απ'το κάστρο τρομάρα μου.

Saint-Victor-La-Coste
Άσχετο αυτό, είναι απ'έξω. Ωραίο όμως.

Nice entrance
...και ωραία πόρτα.


Ορίστε, τώρα καλύτερα. Φωτογραφίες, ευχάριστη διάθεση και ιστορία με ηθικό δίδαγμα. Μ'αυτά και μ'αυτά ψιλοξέμεινα και από φρέσκο υλικό. Λέω αν φτιάξει ο καιρός το ΣΚ να πάω να μαζέψω μερικές φωτογραφίες.



UpdateFrance's spring coldest since 1987
                Εντάξει τώρα;



Δευτέρα 27 Μαΐου 2013

V. Conclusion

Περάσαν τρία χρόνια από τότε που έγραψα τελευταία φορά δημοσίευση (επιστημονική) και νόμιζα ότι ακόμη το'χα. Νόμιζα. Ευτυχώς έφτασα σήμερα δια πυρός και σιδήρου στα συμπεράσματα, τα οποία υποτίθεται ότι θα έγραφα αυτήν την ώρα. Ναι καλά.


Λοιπόν, ξεκινήσαμε ένα πρωί προς την Δύση. Πρώτη φορά μετά από χρόνια στη θέση του συνοδηγού και μάλιστα με ψηφιακή στα χέρια.

Progress
Φυσικά θα τραβούσα αυτή

Tunnel
...αλλά και αυτή.

Στο χωριό ψύχραιμα πράματα για μια βδομάδα. Μια μέρα αν θυμάμαι καλά βάλαμε ψάρια στα κάρβουνα, όχι κρέας. Συνολικά υπολόγιζα ότι οι διακοπές αυτές θα μου κοστίσουν περίπου πέντε κιλά αλλά έπεσα έξω. Μόλις τρεισήμισι. 

Κάποια φάση κατεβήκαμε και στην πόλη για ένα μεσημεράκι.


Ioannina lake
Ολίγη λίμνη.

Ioannina lake
Ολίγη ακόμα.

Δεν είναι ίδια τα Γιάννενα πλέον, παρόλο που έλεγα ότι τίποτε δεν αλλάζει σε αυτή την πόλη. Λείπει κόσμος, λείπουν φίλοι που ήταν όλη η ουσία. Δε λέω, είδαμε τον Βασίλη, τον Μήτσο, τον Μιχάλη, τον Ηρακλέα και τον Λευτέρη που ήταν όλοι εκεί λόγω εντοπιότητας. Θέλεις να κάνω την λίστα με αυτούς που δεν είναι πλέον εκεί; Θα είναι μεγάλη και θα κλείνει μ'εμένα.

Μετά γρήγορη βόλτα στην Αρίστη για καφεδάκι. Εκεί, στο γνωστό μπαλκόνι να κάνω χάζι τα βουνά που αυτήν την φορά δεν ανέβηκα. Πού να πάω με το ξίγκι να βγαίνει από τ'αυτιά;


Rainy Epirus
Έβρεχε κιόλας, ό,τι πρέπει ήταν. Αν και η παλιότερη φωτό μου αρέσει περισσότερο.

Κλείσαμε με μια ωραία βολτίτσα με τους γονείς στη ζώνη του λυκόφωτος (όπως την λέω εγώ): Κάτω Μερόπη, Παλαιόπυργος, Μερόπη, Κακόλακκος όπου ο καιρός δεν επέτρεψε φωτογραφίες.


Dolo village
Στο Δολό όμως είχε φτιάξει.

Dolo village


Pogoniani village
Και στην Πωγωνιανή επίσης.

Εκεί κάναμε και μια μικρή στάση, μιας και η συγκεκριμένη γύρα προβλέπει πάντα τσίπουρο ή/και καφέ κάτω από το πλατάνι. Από μπροστά μας στον δρόμο πέρασαν ανηφορίζοντας τρία μικρά παιδιά, από Αλβανία μεριά. Συναντήθηκαν με μια καλοφτιαγμένη κυρία που τα χαιρέτησε χαμογελαστή. Μετά γύρισε προς το μέρος μας και είπε "Αγάπα τον πλησίον σου με όλα του τα ελαττώματα, έτσι δεν λένε;". Μετά μπήκε στη Μερσεντέ όπου την περίμενε ο άντρας της και αποχώρησαν.


Κλείσαμε με πέρασμα από Δελβινάκι και τέλος Lac Zaravina.


Lake Zaravina
Voilà (panoramique)

Όλη αυτή η διαδρομή είναι πανέμορφη και την συνιστώ σε όποιον καταφέρει να φτάσει ως εκεί πάνω.


Μετά; Μετά γυρίσαμε. Γυρίσαμε για να δούμε ότι το καλοκαίρι δεν είχε έρθει εδώ (και ακόμη αρνείται πεισματικά). Δεν πειράζει όμως, βρήκα τρόπο και παρηγοριέμαι.

Cantal vieux
  
Δεν το βρίσκω συχνά. Διάβασα ότι δεν εξάγεται πολύ γιατί οι άξεστοι πέρα από τα σύνορα δεν μπορούν να εκτιμήσουν την ραφινάτη γεύση του. Βασικά πολλές φορές δεν πληρεί και τους υγειονομικούς κανονισμούς ώστε να είναι εξαγώγιμο (κάτι για λιστέρια λέει) αλλά δε βαριέσαι. Τι γεύση έχει; Σαν το βυζί της αγελάδας ένα πράμα.

Να, σαν κι αυτής:




Ευτυχώς που πήρα από την βιβλιοθήκη ένα βιβλίο σχετικά με το αντάρτικο των Vercors. Αν δεν το είχα, τώρα θα αναγκαζόμουν να γράψω...



Κυριακή 19 Μαΐου 2013

Ρηχός

Τι συμβαίνει όταν τραβάς για χρόνια με φιλμ, μετά το γυρίζεις στο ψηφιακό και μήνες μετά αποφασίζεις να κοτσάρεις τον παλιό χειροκίνητο πενηντάρη φακό στην ψηφιακή;


Spitha


Petting


Margherita


Spring


Θέλει λίγο να τον συνηθίσεις αλλά αξίζει. Καλά τα ζουμ σας αλλά σαν έναν καλό σταθερό δεν έχει.


Παρασκευή 17 Μαΐου 2013

The Hitman

Τον είχα στην ευθεία. Με λίγη προσοχή θα μπορούσα να τον πετύχω. Έπρεπε σώνει και καλά να είναι στο ίδιο αεροπλάνο και να μου χαλάσει το φινάλε των διακοπών;


Βλέπεις, αυτήν την φορά τα πράγματα γίνανε σωστά και όχι όπως τον περασμένο Αύγουστο. Από την αρχή είχαμε πάρει απόφαση να το πάμε χαλαρά και να μην τρέχουμε σαν τρελοί να τα κάνουμε όλα. Το πρώτο κεφάλαιο είχε Θεσσαλονίκη όπου για μια βδομάδα το παίξαμε τουρίστες.

Thessaloniki seafront
Με βόλτες στην παραλία...

Rotunda
...στη Ροτόντα

Galerius arch
...στην Καμάρα

Drowning
...και σε άλλες ωραίες γωνιές που είναι εγκλωβισμένες
μέσα στις οικοδομές.

Agia Sofia


Thessaloniki


Έκανα και την κλασική μου γύρα στη Μοδιάνο και το Καπάνι:

Kapani market


Kapani market



Μάλιστα είχα φροντίσει να έχω μαζί μου κι ένα ωραίο βιβλιαράκι που έδωσε άλλη οπτική στις βόλτες κάτω στην πόλη, γιατί πολλές φορές υπάρχουν λεπτομέρειες που διαφεύγουν...

Agios Minas church


Old house


...και μια πόλη που διαρκώς αλλάζει.

Graffiti


Ακολούθησε μια Κυριακή του Πάσχα που θα μπορούσε εύκολα να χαρακτηριστεί διατροφικό σκάνδαλο και μετά μια βδομάδα στην Ηπειρολανδία/Δημοκρατία του Παγουριστάν, η οποία θα αναλυθεί σε προσεχείς αναρτήσεις.




Η επιτυχής έκβαση των διακοπών ήταν αυτό που σκεφτόμουν όταν προχτές το πρωί μπήκα στο αεροπλάνο για Γενεύη. Μπορεί να ήμουν τελείως άυπνος αλλά είχα ένα αίσθημα ευχαρίστησης. Τότε όμως μπήκε κι αυτός μέσα και έκατσε λίγο πιο μπροστά. Στην αρχή βιδώθηκα. Μετά σκέφτηκα ότι ήταν μαλακία που τελευταία στιγμή δεν επέλεξα την θέση 4Α στο check-in, θα ανοιγόκλεινα τόσες φορές το τραπεζάκι που σίγουρα θα του έκανα τα νεύρα τσατάλια ώσπου να φτάσουμε. Από το σημείο που βρισκόμουν όμως μόνη ελπίδα ήταν μια ευθεία βολή με τον Μαζάουερ. Τι θα έλεγε άραγε η καθωσπρέπει κυρία με το φάιλοφαξ Louis Vuitton δίπλα μου ή κάποιος από τα στελέχη τραπεζών που κάθονταν παραπίσω;

Κάπως έτσι βυθίστηκα σε σκέψεις και συνήλθα μόλις φτάσαμε κάπου πάνω από τη Δαλματία και εστίασα στην εικόνα έξω από το παράθυρο. Θυμήθηκα εκείνη την ατάκα που μ'αρέσει, καθώς και μια από τις πιο διασκεδαστικές στιγμές των διακοπών: δυο μάγκες με τις κιθάρες τους έξω από μια τράπεζα να τραγουδούν γελώντας:





Χαμογελαστός, αποκοιμήθηκα.