...πλέον γνωστή και ως La Brebis!

Παρασκευή 17 Μαΐου 2013

The Hitman

Τον είχα στην ευθεία. Με λίγη προσοχή θα μπορούσα να τον πετύχω. Έπρεπε σώνει και καλά να είναι στο ίδιο αεροπλάνο και να μου χαλάσει το φινάλε των διακοπών;


Βλέπεις, αυτήν την φορά τα πράγματα γίνανε σωστά και όχι όπως τον περασμένο Αύγουστο. Από την αρχή είχαμε πάρει απόφαση να το πάμε χαλαρά και να μην τρέχουμε σαν τρελοί να τα κάνουμε όλα. Το πρώτο κεφάλαιο είχε Θεσσαλονίκη όπου για μια βδομάδα το παίξαμε τουρίστες.

Thessaloniki seafront
Με βόλτες στην παραλία...

Rotunda
...στη Ροτόντα

Galerius arch
...στην Καμάρα

Drowning
...και σε άλλες ωραίες γωνιές που είναι εγκλωβισμένες
μέσα στις οικοδομές.

Agia Sofia


Thessaloniki


Έκανα και την κλασική μου γύρα στη Μοδιάνο και το Καπάνι:

Kapani market


Kapani market



Μάλιστα είχα φροντίσει να έχω μαζί μου κι ένα ωραίο βιβλιαράκι που έδωσε άλλη οπτική στις βόλτες κάτω στην πόλη, γιατί πολλές φορές υπάρχουν λεπτομέρειες που διαφεύγουν...

Agios Minas church


Old house


...και μια πόλη που διαρκώς αλλάζει.

Graffiti


Ακολούθησε μια Κυριακή του Πάσχα που θα μπορούσε εύκολα να χαρακτηριστεί διατροφικό σκάνδαλο και μετά μια βδομάδα στην Ηπειρολανδία/Δημοκρατία του Παγουριστάν, η οποία θα αναλυθεί σε προσεχείς αναρτήσεις.




Η επιτυχής έκβαση των διακοπών ήταν αυτό που σκεφτόμουν όταν προχτές το πρωί μπήκα στο αεροπλάνο για Γενεύη. Μπορεί να ήμουν τελείως άυπνος αλλά είχα ένα αίσθημα ευχαρίστησης. Τότε όμως μπήκε κι αυτός μέσα και έκατσε λίγο πιο μπροστά. Στην αρχή βιδώθηκα. Μετά σκέφτηκα ότι ήταν μαλακία που τελευταία στιγμή δεν επέλεξα την θέση 4Α στο check-in, θα ανοιγόκλεινα τόσες φορές το τραπεζάκι που σίγουρα θα του έκανα τα νεύρα τσατάλια ώσπου να φτάσουμε. Από το σημείο που βρισκόμουν όμως μόνη ελπίδα ήταν μια ευθεία βολή με τον Μαζάουερ. Τι θα έλεγε άραγε η καθωσπρέπει κυρία με το φάιλοφαξ Louis Vuitton δίπλα μου ή κάποιος από τα στελέχη τραπεζών που κάθονταν παραπίσω;

Κάπως έτσι βυθίστηκα σε σκέψεις και συνήλθα μόλις φτάσαμε κάπου πάνω από τη Δαλματία και εστίασα στην εικόνα έξω από το παράθυρο. Θυμήθηκα εκείνη την ατάκα που μ'αρέσει, καθώς και μια από τις πιο διασκεδαστικές στιγμές των διακοπών: δυο μάγκες με τις κιθάρες τους έξω από μια τράπεζα να τραγουδούν γελώντας:





Χαμογελαστός, αποκοιμήθηκα.


6 σχόλια:

  1. Το 'χουνε βγάλει το "eject" από τα αεροπλάνα, ε;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Τα παραθύρια του Αη Μηνα δεν τα είχα προσέξει ποτέ μου. Αλλά ποιός ήταν που σε ενόχλησε στο αερόπλανο; Ο Σαμαράς;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κοντά έπεσες, ήταν ο προ-προκάτοχός του. Θα πήγαινε να κάνει καμμιά ομιλία πάλι, να βγάλει το χαρτζιλίκι του.

      Μετά έμαθα ότι μέσα είχαμε και διάφορους prominent λεφτάδες εκεί πέρα. Έτσι ταξιδεύω εγώ. :Ρ

      Διαγραφή
  3. Και δεν άρχιζες να ψέλνεις «Αλλάχ-Ου-Ακμπάρ», να χεστούνε πάνω τους;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Διάολε, είχα θολώσει και δεν σκεφτόμουν λογικά! Υπάρχει κι αυτό ξέρεις:

      http://www.thecleverest.com/countdown.swf

      Διαγραφή