V. Conclusion

Περάσαν τρία χρόνια από τότε που έγραψα τελευταία φορά δημοσίευση (επιστημονική) και νόμιζα ότι ακόμη το'χα. Νόμιζα. Ευτυχώς έφτασα σήμερα δια πυρός και σιδήρου στα συμπεράσματα, τα οποία υποτίθεται ότι θα έγραφα αυτήν την ώρα. Ναι καλά.

Λοιπόν, ξεκινήσαμε ένα πρωί προς την Δύση. Πρώτη φορά μετά από χρόνια στη θέση του συνοδηγού και μάλιστα με ψηφιακή στα χέρια.

Φυσικά θα τραβούσα αυτή

...αλλά και αυτή.

Στο χωριό ψύχραιμα πράματα για μια βδομάδα. Μια μέρα αν θυμάμαι καλά βάλαμε ψάρια στα κάρβουνα, όχι κρέας. Συνολικά υπολόγιζα ότι οι διακοπές αυτές θα μου κοστίσουν περίπου πέντε κιλά αλλά έπεσα έξω. Μόλις τρεισήμισι. 

Κάποια φάση κατεβήκαμε και στην πόλη για ένα μεσημεράκι.

Ολίγη λίμνη.

Ολίγη ακόμα.

Δεν είναι ίδια τα Γιάννενα πλέον, παρόλο που έλεγα ότι τίποτε δεν αλλάζει σε αυτή την πόλη. Λείπει κόσμος, λείπουν φίλοι που ήταν όλη η ουσία. Δε λέω, είδαμε τον Βασίλη, τον Μήτσο, τον Μιχάλη, τον Ηρακλέα και τον Λευτέρη που ήταν όλοι εκεί λόγω εντοπιότητας. Θέλεις να κάνω την λίστα με αυτούς που δεν είναι πλέον εκεί; Θα είναι μεγάλη και θα κλείνει μ'εμένα.

Μετά γρήγορη βόλτα στην Αρίστη για καφεδάκι. Εκεί, στο γνωστό μπαλκόνι να κάνω χάζι τα βουνά που αυτήν την φορά δεν ανέβηκα. Πού να πάω με το ξίγκι να βγαίνει από τ'αυτιά;

Έβρεχε κιόλας, ό,τι πρέπει ήταν. Αν και η παλιότερη φωτό μου αρέσει περισσότερο.

Κλείσαμε με μια ωραία βολτίτσα με τους γονείς στη ζώνη του λυκόφωτος (όπως την λέω εγώ): Κάτω Μερόπη, Παλαιόπυργος, Μερόπη, Κακόλακκος όπου ο καιρός δεν επέτρεψε φωτογραφίες.

Στο Δολό όμως είχε φτιάξει.

Και στην Πωγωνιανή επίσης.

Εκεί κάναμε και μια μικρή στάση, μιας και η συγκεκριμένη γύρα προβλέπει πάντα τσίπουρο ή/και καφέ κάτω από το πλατάνι. Από μπροστά μας στον δρόμο πέρασαν ανηφορίζοντας τρία μικρά παιδιά, από Αλβανία μεριά. Συναντήθηκαν με μια καλοφτιαγμένη κυρία που τα χαιρέτησε χαμογελαστή. Μετά γύρισε προς το μέρος μας και είπε "Αγάπα τον πλησίον σου με όλα του τα ελαττώματα, έτσι δεν λένε;". Μετά μπήκε στη Μερσεντέ όπου την περίμενε ο άντρας της και αποχώρησαν.


Κλείσαμε με πέρασμα από Δελβινάκι και τέλος Lac Zaravina.

Voilà (panoramique)

Όλη αυτή η διαδρομή είναι πανέμορφη και την συνιστώ σε όποιον καταφέρει να φτάσει ως εκεί πάνω.


Μετά; Μετά γυρίσαμε. Γυρίσαμε για να δούμε ότι το καλοκαίρι δεν είχε έρθει εδώ (και ακόμη αρνείται πεισματικά). Δεν πειράζει όμως, βρήκα τρόπο και παρηγοριέμαι.

Cantal vieux

  
Δεν το βρίσκω συχνά. Διάβασα ότι δεν εξάγεται πολύ γιατί οι άξεστοι πέρα από τα σύνορα δεν μπορούν να εκτιμήσουν την ραφινάτη γεύση του. Βασικά πολλές φορές δεν πληρεί και τους υγειονομικούς κανονισμούς ώστε να είναι εξαγώγιμο (κάτι για λιστέρια λέει) αλλά δε βαριέσαι. Τι γεύση έχει; Σαν το βυζί της αγελάδας ένα πράμα.

Να, σαν κι αυτής:




Ευτυχώς που πήρα από την βιβλιοθήκη ένα βιβλίο σχετικά με το αντάρτικο των Vercors. Αν δεν το είχα, τώρα θα αναγκαζόμουν να γράψω...