...πλέον γνωστή και ως La Brebis!

Δευτέρα 10 Ιουνίου 2013

Causse Méjean και κάτι υπόλοιπα

Το επόμενο πρωί σηκωθήκαμε και ετοιμαστήκαμε για αναχώρηση αφότου τα δύο σέικερ εφοδιάστηκαν με τα κατάλληλα φραπεδάκια. Σήμερα είχαμε λίγο περπάτημα, μια μικρή βόλτα για κανένα δίωρο. Άλλωστε η εκδρομή μας ήταν περισσότερο αναγνωριστική όσον αφορά την περιοχή (ψέμματα, το δάχτυλο του ποδιού μου δεν ήταν καλά και το προστάτευα ενόψει...). Πρώτος προορισμός μας το μικρό χωριό Laval-du-Tarn που βρίσκεται στην άκρη της Causse Sauveterre, την οποία είχαμε γυρίσει την προηγουμένη. 

Για να φτάσουμε εκεί όμως έπρεπε πρώτα να οδηγήσουμε μέσα από το φαράγγι, στην αντίθετη κατεύθυνση απ'ό,τι το προηγούμενο απόγευμα. Αυτήν τη φορά όμως είμασταν προετοιμασμένοι και καλύψαμε μερικά φωτογραφικά κενά.


Saint-Chély-du-Tarn
Saint-Chély-du-Tarn

Sainte-Enimie
Sainte-Enimie αυτή τη φορά από καλύτερη/ψηλότερη γωνία.

(Ίσως θες να χαμηλώσεις τα ηχεία πριν βάλεις να παίξει το επόμενο...)




Έπειτα ακολούθησε ένα γερό φιδάκι που μας ανέβασε μέσα σε λίγα λεπτά μια πεντακοσαριά μέτρα ψηλότερα. Εκεί ο αέρας ήταν πιο έντονος και μας έκανε κάτι ωραία εφεδάκια στα καλλιεργημένα κομμάτια. (Παρακαλώ στο τέλος του βίντεο να δώσεις βάση στο ομαλό zoom-out του καλλιτέχνη. Ωραία ποιότητα κατασκευής αυτοί οι φακοί της Nikon, τι να πω...)







Κάπου εκεί λοιπόν βρίσκεται και το Laval-du-Tarn. Παρκάραμε μπροστά στην εκκλησία και ξεκινήσαμε την μικρή μας κυκλική βόλτα μέσα στους λόφους.

Laval-du-Tarn
Το Laval από λίγο ψηλότερα

Scarecrow
Αυτό θα πει σκιάχτρο. Το καπέλο του όμως είχε πέσει.

Causse Sauveterre
Λέλουδα

Close to Perrières
Δρομάκια

Laval-du-Tarn
Επιστρέφοντας

Laval-du-Tarn
...και μερικά μερακλίδικα σπίτια στο χωριό.

...κι ένα τελευταίο βίντεο με χορτάρια και αέρηδες:



Γρήγορο σνακ στα όρθια έξω από το αυτοκίνητο και φεύγουμε απευθείας. Πρέπει να κατεβούμε κάτω και να ανεβούμε στην απέναντι μεριά για να εξερευνήσουμε και την Causse Méjean.

  • Causse:  από το Κέλτικο cala, calso που σημαίνει ασβεστολιθικό οροπέδιο.
  • Méjean: από το Οξιτανικό mieg, mieja που σημαίνει μισό, στη μέση.
(Έτσι λέει ο οδηγός δηλαδή. Εμείς εδώ δεν λεξιλογούμε.  :Ρ)


Μετά από αρκετές και εντυπωσιακές στροφές σε ωραίους δρόμους-φιδάκια, χωρίς προστατευτικό από την πλευρά του γκρεμού, με βράχια να κρέμονται από πάνω και πλάτος ικανό να φιλοξενήσει ένα αυτοκίνητο πόλης και μια βέσπα, βγήκαμε απάνω.


Rocks over the Gorges du Tarn
Να, κάπως έτσι ο δρόμος (στα καλά του).

Causse Mejean
Σπίτια στην άκρη του φαραγγιού.

Στάση για ανεφοδιασμό σε νερό και φωτογραφίες στον Saint-Pierre-des-Tripiers (=Άγιος Πέτρος των πατσατζήδων). Επίτηδες το βγάλαν έτσι το χωριό; Το σίγουρο ήταν ότι έχει όμορφα πέτρινα σπίτια.


Saint-Pierre-des-Tripiers


Saint-Pierre-des-Tripiers


Saint-Pierre-des-Tripiers


Saint-Pierre-des-Tripiers
...και μια ωραία εκκλησία!

Μετά από λίγη ώρα οδήγησης το τοπίο άλλαξε εντελώς. Αυτό το οροπέδιο είναι λιγότερο δασωμένο και έχει πολλά μεγάλα βοσκοτόπια.


Causse Mejean


Causse Mejean
Μετά τις στροφές, τα ισιάδια.

Causse Mejean


Causse Mejean
Κλικ, να ανοίξει η πανοραμική.

Όπως είχαμε πει παλιότερα και για το Barjac, έτσι κι εδώ η περιοχή είναι πλούσια σε φυσικό αέριο που διάφοροι καλόβλεπαν. Υπολόγιζαν όμως χωρίς τους τσομπαναραίους και όσους στάθηκαν πλάι τους. Έκτοτε κύλησε νερό στο αυλάκι και τελικά αποδείχτηκε ότι η μέθοδος με την οποία ήθελαν να βγάλουν το αέριο δεν ήταν και τόσο ασφαλής όσο ισχυρίζονταν. Ενημερωτικά, η χρήση του fracking απαγορεύτηκε δια νόμου στη Γαλλία το 2011. Ας ελπίσουμε να παραμείνει έτσι.


Causse Mejean
Άσχετο, αλλά όταν φτάσουμε αυτό το αμάξι στο Cabo da Roca θα το πετάξω στην
θάλασσα δηλώνοντας ότι πλέον έχει εκπληρώσει την αποστολή του. Επίσης, τι θα γίνει
εκεί στην Skoda, εγώ όλο διαφήμιση κάνω. Άντε, τα έξοδα τρέχουν!


Hures
Hures. Μόνο ο Clint Eastwood με το μουλάρι του λείπουν από εδώ.

Descent towards Montbrun
Η γαλήνη του τοπίου πάνω από το Montbrun έρχεται σε αντίθεση με τα ουρλιαχτά
τρόμου που ακούγονταν κατά την κάθοδο σε αυτό.

Μετά από λίγα λεπτά οδήγησης ακόμα, η γύρα λάμβανε τέλος. Είχαμε όμως κάτι τελευταίες υποχρεώσεις πριν την τελευταία μας νύχτα στο Ispagnac. Η πρώτη ήταν να κάνουμε μια βόλτα μέχρι το Quézac, το διπλανό χωριό, πέντε λεπτά με τα πόδια.

The church of Quézac
Η εκκλησία δεν ήταν στο πρόγραμμα αλλά αποδείχτηκε όμορφη. Κι εδώ έγινε θαύμα
 με άγαλμα της Παναγίας που βρέθηκε σε πηγάδι κτλ κτλ...

Stone bridge of Quézac
Για τούτο δω πήγαμε. 14ου αιώνα, εξάτοξο. Βρίσκεται ανάμεσα στα δυο χωριά.

Αφού έπεσε το τελευταίο φως πάνω στο γεφύρι, επιστρέψαμε αλλά μόνο μέχρι την είσοδο του κάμπινγκ γιατί ο διαχειριστής είχε τάξει να ανοίξει ένα φιαλίδιο να δοκιμάσουμε κι εγώ του είχα τάξει τα τυριά που ψωνίσαμε την προηγουμένη. Εκεί ήταν ήδη και το ζευγάρι των Άγγλων, εξοπλισμένοι με την κιθάρα, το γιουκαλίλι και την ωραία φωνή. Βγήκε κι ένα καχόν, ενώ εμείς από την πλευρά μας δώσαμε τίμια αλλά μάταιη μάχη με ένα καζού και τελικά βολευτήκαμε με μαράκες.

Κι έτσι ο Γάλλος έγινε Λοράν, ο Άγγλος Εντ, η Αγγλίδα Σέρι και το βράδυ πέρασε με τραγούδι και συζήτηση σχετικά με την χρήση ελικοπτέρων στη μουσική και τους ταύρους που αμολάνε στους δρόμους μιας μικρής πόλης του Devon.



6 σχόλια:

  1. Στην πρώτη φωτό, το γεφύρι ΜΕ καταρράκτη τα σπάει!

    Η διπλή στέγη με τις πλάκες το ίδγιο!

    Ο σανιδένιος φράκτης με την προοπτική, επίσης, αν και θα ήθελε πιο πολύ ψάξιμο...

    Α, και οι δρόμοι-φιδάκια σας αρέζουν αλλά τα φίδια-φιδάκια όχι, ε;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γενικώς με τα φιδάκια δεν τα πάμε (πάει) καλά. Και στις δύο τους μορφές. :)

      Διαγραφή
  2. Στα γούστα είσαι μωρή κουφάλα. Χάλια τα μέρη. Χάλια οι φωτό. :P

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ούτε δευτερόλεπτο δεν πρέπει να πηγαίνει χαμένο ΣουΜουΣού! Ποιος ξέρει πού θα μας βγάλει αύριο... :)

      Διαγραφή